مقایسه تاثیر شش هفته تمرین تعادلی، تیپینگ و ترکیبی بر حس عمقی و عملکرد حرکتی مچ پای والیبالیست های پسر نوجوان با ناپایداری مزمن مچ پا

مقدمه و اهداف امروزه فواید تمرین تعادلی و استفاده از تیپینگ در پیشگیری و بهبود آسیب های ورزشی خصوصا در اسپرین و دررفتگی های ناشی از عدم تعادل و نقص در حس عمقی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر شش هفته تمرین تعادلی، تیپینگ و ترکیبی بر حس عمقی و عملکرد حرکتی مچ پای والیبالیست های پسر نوجوان با ناپایداری مزمن مچ پا بود. مواد و روش ها در مطالعه شبه تجربی حاضر، 45 والیبالیست پسر نوجوان دارای ناپایداری مزمن مچ پا به صورت هدفمند شرکت کردند. از آزمون بالینی کشویی قدامی و پرسش نامه ناپایداری عملکردی مچ پا (cait) به منظور تایید ناپایداری مچ پا، از دستگاه آیزوکینتیک به منظور اندازه گیری حس عمقی مفصل مچ پا و از آزمون عملکردی جهش تک پا به شکل 8 انگلیسی (8) برای سنجش عملکرد حرکتی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس ancova و آزمون تعقیبی سیداک استفاده شد (p≤0. 05). یافته ها در همه گروه ها،از پیش آزمون به پس آزمون برای اندازه های حس عمقی 10 درجه دورسی فلکشن، 20 درجه پلانتارفلکشن و عملکرد حرکتی اختلاف معنادار مشاهده شد (p<0/05). همچنین تفاوت بین میانگین گروه های تمرین تعادلی و ترکیبی در مقایسه با گروه تیپینگ در پس آزمون معنادار بود( p<0/05)، در حالی که تفاوت بین دو گروه تمرین تعادلی و ترکیبی معنادار نبود (p>0/05). نتیجه گیری با توجه به اندازه اثر بالای به دست آمده، پیشنهاد می شود از تمرین تعادلی و ترکیبی جهت بهبود حس عمقی و عملکرد حرکتی مچ پای والیبالیست های پسر نوجوان با ناپایداری مزمن مچ پا استفاده شود.