ارتباط بین ارزیابی‌های عملکرد حرکتی و عناصر عملکرد حسیحرکتی در ورزشکاران دانشگاهی داری بی ثباتی مزمن مچ پا

مقدمه و اهدافتغییرات بیومکانیکی و نقص‌های حسی-حرکتی در افراد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا گزارش شده است. با این وجود اطلاعات کمی در مورد ارتباط بین الگوهای عملکرد حرکتی و عملکرد حسی-حرکتی در افراد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی ارتباط بین نقص‌های حرکتی مرتبط با الگوهای عملکرد حرکتی با عملکرد حسیحرکتی در ورزشکاران دانشگاهی دارای بی‌ثباتی مزمن مچ پا بود.مواد و روش‌هاتعداد 40 ورزشکار دانشگاهی مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا داوطلب شرکت در تحقیق بودند. به منظور ارزیابی نقص‌های حرکتی، از 3 الگوی عملکردی اسکات بالای سر، اسکات بالای سر با بالا آوردن پاشنه و اسکات تک‌پا استفاده و بر اساس سیستم fusionetics، امتیازدهی شدند. عملکرد حسیحرکتی با استفاده از آزمون‌های کنترل پاسچر ایستا و پویا، دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا، حس عمقی مفصل مچ پا و قدرت عضلانی مچ پا ارزیابی شد. به منظور بررسی ارتباط بین ارزیابی‌های عملکرد حرکتی و عملکرد حسیحرکتی از آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد (p<0/05).یافته‌هانتایج نشان داد که ورزشکاران دانشگاهی دارای بی‌ثباتی مزمن مچ پا، به ترتیب دارای کیفیت اجرای ضعیف (14/1±201 ٪)، متوسط (17/4±52/3 ٪) و خوب (19/4±80/1 ٪)، در اجرای اسکات تک‌پا، اسکات بالای سر و اسکات بالای سر با بالا آوردن پاشنه بودند. بلند شدن پاشنه پا از زمین (50٪) و والگوس زانو (70٪)، نقص‌های حرکتی شایع اندام تحتانی در اسکات بالای سر و اسکات تک‌پا در افراد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا بودند. همچنین همبستگی معناداری بین برخی آزمون‌های عملکردی با برخی عملکردهای حسیحرکتی و بین برخی نقص‌های حرکتی با برخی عملکردهای حسیحرکتی مشاهده شد (05/0≥p). علاوه بر این برخی نقص‌های حرکتی از روی برخی آزمون‌های حسیحرکتی پیش‌بینی شدند (p<0/05).نتیجه‌گیریاز یافته‌های تحقیق حاضر می‌توان نتیجه‌گیری کرد که ورزشکاران دانشگاهی مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا دارای نقص‌های حرکتی در ارزیابی‌های عملکرد حرکتی بودند. همچنین همبستگی معنا‌داری بین برخی ارزیابی‌های عملکرد حرکتی و برخی عملکردهای حسیحرکتی وجود داشت و همچنین می‌توان بر اساس ارزیابی‌های عملکرد حسیحرکتی برخی نقص‌های حرکتی را پیش‌بینی کرد.