اثر تمرین مقاومتی بر سطوح خونی هورمون‌های کورتیزول، تستوسترون و برخی شاخص های آمادگی جسمانی در مردان پاک شده از اعتیاد به مت‌آمفتامین در دوره بازتوانی

مقدمه و اهداف پژوهش ها نشان داده که تمرینات ورزشی داری مزایای طبی و رفتاری فراوانی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر سطوح خونی هورمون های کورتیزول، تستوسترون و برخی شاخص های آمادگی جسمانی در مردان پاک شده از اعتیاد به مت آمفتامین در دوره بازتوانی است. مواد روش ها 19 مرد (سن 5/4±29/8 سال) پاک شده از مت آمفتامین در دوره بازتوانی به طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی (10 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرینی تمرینات را سه جلسه در هفته به مدت 8 هفته با شدت 50 تا 80 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. قبل و پس از دوره تمرین، پس از 8 ساعت ناشتا خونگیری جهت اندازه گیری میزان سرمی هورمون های کورتیزول و تستوسترون به عمل آمد. همچنین میزان قدرت و استقامت عضلانی و شاخص های ترکیب بدن آزمودنی ها اندازه گیری شد. جهت آزمون فرضیه ها از آزمون کواریانس یک راهه و آزمون t وابسته استفاده شد و کلیه اطلاعات توسط نرم افزار آماری spss نسخه 20 تجزیه و تحلیل گردید. سطح معناداری 0/05≥α در نظر گرفته شد. یافته ها نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطح استراحتی کورتیزول در گروه تجربی کاهش معناداری داشت (0/05=p)، با این وجود در مقایسه بین گروهی این افزایش معنادار نبود. میزان سرمی تستوسترون در گروه تجربی افزایش ناچیزی داشت (0/05). به علاوه ، مقایسه تغییرات سطوح تستوسترون بین دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد (0/24=p). میزان قدرت عضلانی اندام فوقانی و استقامت عضلانی، دور سینه، دور بازو و دور کمر آزمودنی های گروه تجربی نیز در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت (0/01=p). نتیجه گیری به نظر می رسد یک دوره تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته به عنوان یک راهبرد درمانی غیردارویی در دوره ترک اعتیاد ضمن تاثیر کاهشی بر کورتیزول و افزایش نسبی و غیرمعنادار تستوسترون موجب بهبود وضعیت جسمانی افراد معتاد می شود.