تاثیر خستگی عضلات اندام تحتانی بر برخی متغیرهای منتخب سینماتیک، سینتیک و فعالیت عضلات منتخب در راه رفتن مردان جوان فعال

مقدمه و اهداف خستگی بر عملکردهای انسان اثرگذار است. برای حفظ عملکرد حرکتی در حضور خستگی تطابق در متغیرهای سینماتیک، سینتیک و فعالیت عضلات مورد نیاز است. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی اثر خستگی اندام تحتانی بر متغیرهای مذکور در راه رفتن افراد جوان فعال بود. مواد و روش ها در تحقیق نیمه تجربی حاضر 15 مرد سالم فعال (3/18±22/09 سال) با میانگین قد (7/58±177 سانتی متر) و وزن (7/72±71 کیلوگرم) شرکت کردند. از پروتکل خستگی نشست و برخاست برای خستگی اندام تحتانی استفاده و متغیرهای سینماتیکی و سینتیکی و فعالیت عضلانی منتخب در حین راه رفتن طبیعی آزمودنی ها قبل و بعد از اعمال پروتکل خستگی جمع آوری شد. از آمار توصیفی برای تعیین شاخص های گرایش به مرکز و پراکندگی، از آزمون کولموگروفاسمیرونوف برای تعیین وضعیت نرمال بودن توزیع داده ها و از آزمون آماری t همبسته در سطح معناداری(p<0/05) برای مقایسه متغیرهای تحقیق استفاده شد. یافته ها تغییر در متغیرهای راه رفتن مانند افزایش عرض گام (0/003=p)، سرعت برخورد پاشنه (p<0.0001) و کاهش دورسی فلکشن مچ پا (0/005=p) افزایش فلکشن زانو (p<0.0001) و افزایش اوج اول نیروی عمودی عکس العمل زمین (0/004=p) و کاهش معنادار در فعالیت عضلات درشت نی قدامی (0/044=p)، پهن داخلی(0/001=p)، پهن خارجی(0/005=p)، راست رانی (0/007=p)، نیمه وتری (0/044=p) و دوسررانی(0/004=p)پس از خستگی مشاهده شد. نتیجه گیری یافته ها موید اثر خستگی عضلانی بر متغیرهای راه رفتن بود. افزایش عرض گام، افزایش سرعت برخورد پاشنه و کاهش فعالیت عضلات منتخب اندام تحتانی ممکن است با افزایش نیاز به تعادل پویا در حین خستگی و افزایش خطر آسیب و افتادن ناشی از سرخوردن در ارتباط باشد. افتادن در سالمندان و کودکان می تواند عوارض نامطلوب روحی و جسمی بر جای بگذارد؛ از این رو در طراحی تمرین های مرتبط با این گروه ها توصیه می شود شدت تمرین در آستانه خستگی حفظ شود.