تاثیر تحریک الکتریکی سطحی عصب تیبیال خلفی توام با انجام تمرینات کگل بر تعداد دفعات دفع ادرار و نمره کیفیت زندگی در زنان مبتلا به پرکاری مثانه

مقدمه و اهداف پرکاری مثانه سندرمی است که علائم آن در طول فاز ذخیره کردن ادرار و به شکل افزایش تعداد دفعات دفع ادرار و یا احساس فوریت در دفع ادرار ظاهر می شود. در سال های اخیر استفاده از تحریک الکتریکی سطحی عصب تیبیال خلفی به عنوان یک روش ساده، غیرتهاجمی و بدون عوارض جانبی برای درمان پرکاری مثانه مطرح شده است. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر تحریک الکتریکی سطحی عصب تیبیال خلفی توام با انجام تمرینات کگل بر زنان مبتلا به پرکاری مثانه بود. مواد و روش ها در این کارآزمایی بالینی دو سویه کور، 67 بیمار خانم مبتلا به پرکاری مثانه به صورت تصادفی در یکی از دو گروه آزمون یا شاهد قرار گرفتند. هر دو گروه 12 جلسه تحت درمان با تحریک الکتریکی عصب تیبیال خلفی توام با انجام تمرینات کگل قرار گرفتند، ولی شدت جریان در گروه شاهد صفر بود. از ابزار پرینومتری برای ارزیابی عملکرد عضلات کف لگن و از سه پرسش نامه ارزیابی کیفیت زندگی و iciq-oab و iciq-ui sf و از فرم voiding diary برای ارزیابی علائم و شدت اختلال بیماران، قبل و بعد از انجام مداخله استفاده شد. یافته ها نتایج به دست آمده از آزمون t زوجی برای مقایسه قبل و بعد هر گروه، حاکی از افزایش قدرت عضلات کف لگن و بهبود کیفیت زندگی در هردو گروه بود (0/05≥p). مقایسه بین دو گروه با استفاده از آزمون t مستقل نشان دهنده افزایش معنادار قدرت عضلات کف لگن، بهبود کفیت زندگی و کاهش نمرات علائم ادراری در گروه آزمون در مقایسه با گروه شاهد بود (05/0≥p). نتیجه گیری بر اساس نتایج مطالعه حاضر، تحریک عصب تیبیال خلفی توام با انجام تمرینات کگل باعثافزایشقدرت عضلات کف لگن، بهبود کیفیت زندگی و کاهش علائم ادراری زنان مبتلا به پرکاری مثانه می شود.