تعیین اثربخشی برنامه توان‌بخشی پردازش شنیداری مرکزی بر ادراک شنیداری در دانش‌آموزان نارساخوان

مقدمه و اهداف اختلال پردازش شنیداری مرکزی و نارساخوانی، در  بسیاری از پژوهش‌ها با یکدیگر مرتبط شده‌اند و همبودی بالایی نیز دارند. بسیاری از دانش‌آموزان نارساخوان مشکلاتی در ادراک شنیداری دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه توان‌بخشی پردازش شنیداری مرکزی بر ادراک شنیداری در دانش‌آموزان نارساخوان انجام شد.  مواد و روش ها پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان مقطع ابتدایی بود که با تشخیص نارساخوانی در یکی از مراکز اختلالات یادگیری شهر تهران مشغول به آموزش بودند. 30 دانش‌آموز نارساخوان با اختلال پردازش شنیداری مرکزی به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، در گروه‌های آزمایش و گواه منسوب شدند. برنامه توان‌بخشی پردازش شنیداری مرکزی در 12 گام با تمرینات گوناگون برای دانش‌آموزان نارساخوان طراحی و تدوین شد. آزمون ادراک شنیداری برای افراد دارای آسیب شنوایی در پیش‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش 15 جلسه برنامه توان‌بخشی پردازش شنیداری مرکزی را دریافت کردند. آزمون ادراک شنیداری مجددا در پس‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. برای بررسی پایداری اثرات برنامه پی‌گیری 5 هفته بعد انجام شد. برای تحلیل یافته‌ها از آنالیز واریانس چندمتغیری با اندازه‌گیری مکرر استفاده گردید. یافته ها نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات ادراک شنیداری گروه آزمایش و گروه گواه در پس‌آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (0/05=p) و گروه آزمایش نمرات بالاتری را کسب کرده بودند.  نتیجه گیری با توجه به نتایج به دست‌ آمده اثربخشی برنامه توانبخشی اختلال پردازش شنیداری مرکزی بر ادراک شنیداری دانش‌آموزان نارساخوان تایید شده و پی‌گیری نیز حاکی از پایداری نتایج بود.