دیدگاه اسلام و طب سنتی و مدرن درباره عسل

عسل یکی از نعمت های بزرگ الهی است که از فرآورده های زنبور عسل به دست می آید. خداوند متعال، عسل را شفا برای مردم می‌داند و این امر را نشانه‌ی روشنی برای اندیشمندان می‌شمارد: «فیه شِفا لِلناسِ انَّ فِی ذلک لآیه لِقومٍ یتفکّرون». در حدیثی پیامبر (ص) فرمودند: «هیچ مریضی، به مانند نوشیدن عسل شفا پیدا نمی کند». در سال های اخیر نشان داده شده که عسل تاثیر ممانعت کننده‌ای بر رشد شصت گونه باکتریایی اعم از هوازی، بی‌هوازی،گرم مثبت و گرم منفی داشته است. همچنین اثرات ضد قارچی عسل بر روی تعدادی از مخمرها و گونه‌هایی از آسپرژیلوس و پنسیلیوم نیز گزارش شده است. در متون قدیم بیان شده که عسل زرد کمرنگ (pall yellow honey) از ناحیه attioca بهترین عسل است و ارسطو وقتی‌که درباره عسل بحث می کند به عسل زرد رنگ به عنوان یک ماده موثر در درمان زخم های چشم و زخم های پوستی اشاره می‌کند. امروزه عسل straw berry-tree honey از منطقه sardinia یکی از بهترین عسل های شناخته شده است که دارای بهترین خصوصیات درمانی است.