عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی در پرستاران: یک مطالعه مروری

‌ مواجهه با مرگ، بیماران در حال مرگ و افراد مبتلا به بیماری های لاعلاج، پرستاران را در معرض استرس شغلی قابل توجهی قرار می دهد. فرسودگی شغلی به عنوان مشخصـه اصلی استرس شغلی نوعی واکنش تاخیـری به عوامل تنش زای مزمن محل کار است. هدف از این مطالعه، مروری بر مستندات موجود در مورد عوامل زمینه ساز فرسودگی شغلی در پرستاران است. برای یافتن مستندات مرتبط با فرسودگی شغلی در پرستاران، جستجو در پایگاه داده های اطلاعاتی sciencedirect, isi web of science, magiran, scopus, iranmedex و sid از زمان ابداع این پایگاه ها تا پایان اکتبر 2014 و به دو زبان فارسی و انگلیسی انجام شد. از مجموع 548 مقاله موجود در پایگاه داده های اطلاعاتی مورد بررسی، 37 مقاله واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند که به همراه 8 مقاله که پس از جستجو در فهرست منابع مقالات مورد بررسی انتخاب شدند، مجموع 45 مقاله گزینش شده برای این مطالعه را تشکیل دادند. نتایج این مطالعه مروری نشان داد که در کشورهای مختلف فرسودگی شغلی در پرستاران به وضوح دیده می شود. از عواملی همچون کنترل ناچیز پرستاران بر شغل خود، عدم استقلال شغلی کافی، مواجهه با کشمکش های بین فردی، عدم وجود حمایت کافی، مواجهه با مرگ و بیماران در حال مرگ، جابجایی در بخش های مختلف بیمارستانی که دارای بیماران با نیازهای مراقبتی متنوع هستند،کمبود منابع ضروری و حجم بالای کار به عنوان شایع ترین عوامل استرس زا در محیط کار پرستاران یاد می شود. با توجه به این که شیوع فرسودگی شغلی پرستاران در بخش های مختلف بیمارستانی متفاوت است، انجام مطالعات بیشتر به منظور ارزیابی جامع عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی ضروری است.