روش‌های تربیتی ناظر بر رابطۀ تعاملی مربی و متربی از منظر نهج‌البلاغه جهت ارتقاء طرح تربیتی شجرۀ طیبۀ صالحین بسیج

روش‌ها در فرآیند تعلیم و تربیت از اهمیت به‌سزایی برخوردارند، کم و کیف روش‌ها به مبانی و اهداف تربیت برمی‌گردد. روش تعلیم و تربیت اسلامی نیز که از جهان‌بینی اسلامی نشات می‌گیرد، بر خدامحوری مبتنی است. لذا برای دستیابی به روش‌های تربیت اسلامی که مناسب با جامعۀ اسلامی و طرح صالحین بسیج باشد، مراجعه به نهج‌البلاغه می‌تواند از جمله بهترین گزینه‌ها باشد. هدف از این تحقیق، استخراج و ارائۀ روش‎های تربیتی از نهج‌البلاغه، جهت ارتقاء "طرح صالحین بسیج" است. روش این تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و با روش توصیفیتحلیلی از نوع اسنادی است. براساس ادبیات موضوع، روش‌های ناظر بر رابطۀ تعاملی مربی و متربی (از میان چند زمینۀ دیگر) انتخاب و روش‌های زیر مجموعۀ آن به‌عنوان مبنا و ملاکی برای بررسی و استنباط از متن نهج‌البلاغه و مضامین آنها به‌کار گرفته شد. بر این اساس داده‌های تحقیق به ترتیب اولویت و تناسب با طرح صالحین عبارتند از: روش‌های الگو، محبت، موعظه، مشارکت و مشورت، پرسش و پاسخ و تسهیل و آسان‌گیری. روش‌های فوق در نتیجه‌گیری و پیشنهادها جهت ارتقاء طرح صالحین ارائه گردیده‌اند.