مولفه‌های هوش معنوی در نهج‌البلاغه

دنیای نوین در ایجاد پیشرفت‌های علمی‌ و تامین رفاه نسبی آدمی‌ موفق بوده و آنچه نتوانسته انجام دهد، پیشبرد اخلاق بشر است. با توجه به خلاهای باطنی و اخلاقی در جوامع امروزی و نیز دل­مشغولی همیشگی بشریت به معنای زندگی، طرح معنویت یکی از مهم­ترین موضوعاتی است که امروزه برای ایجاد پیوند میان ارزش‌های دنیای سنتی و دنیای نوین در حوزه­های مختلف مورد توجه قرار گرفته است. سازمان­ها به‌عنوان وجه غالب جوامع امروز، یکی از گسترده­ترین حوزه­های شکل­گیری و توسعه سرمایه معنوی هستند. برای آنکه سرمایه معنوی در محیط کار نظام جمهوری اسلامی ایران عملیاتی و قابل بهره­برداری شود، باید هوش معنوی کارکنان با توجه به آموزه­های دین مبین اسلام بررسی شود؛ از این‌رو، در این مقـاله با تکیه بر مطالعات کتابخانه­ای و با روش توصیفی و تحلیلی ، ضمن تشریح مفهوم «هوش معنوی» و «سرمایه معنوی»، شاخص­ها و مولفه­های هوش معنوی شامل: «خودآگاهی، خودانگیختگی، ارزش­محوری و چشم­اندازمحوری، کل­نگری، دگرخواهی، استقبال از تفاوت­ها، استقلال رای، تواضع و فروتنی، تمایل به طرح چراهای بنیادی، توانایی تغییر چارچوب­های ذهنی، استفاده مثبت از مشکلات و چالش­ها و احساس رسالت» با تفحص در نهج­البلاغه و تامل در کلام مولای متقیان حضـرت علی (ع)، استخراج و تحلیل گردید. در نهایت، به بـرخی راهبــردها برای بهره­برداری موثر از هوش معنوی از منظر اسلام و نهج‌البلاغه پرداخته‌شده است.