روش شناسی قطب راوندی در منهاج البراعه فی شرح نهج‌البلاغه

بررسی و روش‌شناختی شروح نهج‌البلاغه سبب آشنایی با دیدگاه ها و رویکردهای مختلف برای انتخاب و فهم بهتر نهج البلاغه است که برای محققان و مخاطبان دارای اهمیت زیادی است و خوانندگان را برای دستیابی به اهداف موردنظر و شناسایی شروح بهتر هدایت می نماید. قطب راوندی از شارحان متقدم که شرح وی از اولین شروح نهج البلاغه به شمار می رود که شارحان پس از وی خوشه چین خرمن وی بوده اند. این شرح هرچند شرحی ترتیبی و کامل است ولی با دو رویکرد مختلف به نگارش درآمده است؛ شرح خطبه اول و شرح قسمت-های دیگر نهج البلاغه. شارح در قسمت اول به‌طور مشروح و در دیگر قسمت ها به صورت بسیار موجز به شرح می پردازد.راوندی هرچند شرحی ادبی، بلاغی، بیان معانی لغوی و اصطلاحی از واژه ها و عبارات ارایه می دهد لیکن مباحث تفسیری، استفاده از آیات قرآن، روایات پیامبر (ص) و معصومین (ع)، توجه به مباحث مهدویت، مباحث فقهی، کلامی، فلسفی، تاریخی و توجه به صرف، نحو و اشعار شاعران را در جای‌جای شرح خود بیان نموده است. روش پژوهش کتابخانه ای، و درون‌متنی و تحلیلی است که پس از بررسی کامل منهاج البراعه و برخی شروح پس از وی به بررسی ساختار شکلی و محتوایی و استخراج روش وی در شرح کلام امام پرداخته شده است.