بررسی مدح علوی در دیوان بلون الغار بلون الغدیر اثر معروف عبدالمجید

ادبیات از جمله عوامل اساسی در تبلیغ و اشاعه هر دین و آیینی به شمار می رود، و ادیبان در هر عصر و دوره ای، گاه برای ابراز باورهای دینی و اعتقادی خود از قلم، بیان، عاطفه، احساس و قدرت خیال خود کمک گرفته اند، ازهمین روست که می توان میان ادبیات و دین پیوندی قایل شد. شعر شیعی نیز یکی از شاخه های مهم و بارز ادبیات به‌شمار می آید که از زمان پیدایش آن یعنی صدر اسلام تا به امروز، نقش مهمی در تعبیر و بیان احساسات شاعران نسبت به عقاید مهم مرتبط با شیعه، ایفا نموده است. حضرت علی(ع) یکی از بزرگ ترین شخصیت هایی است که شاعران و نویسندگان در هر عصر و زمانی و نیز به هر زبان و گویشی به مدح یا رثای ایشان پرداخته اند. معروف عبدالمجید، شاعر معاصر مصری، پس از پذیرش مکتب تشیع، بخش عظیمی از دیوان خویش را به مدح و رثای ایمه ی اطهار(علیهم‌السلام) اختصاص داده است که امام علی(ع) بیشترین سهم را در این دیوان داراست. شاعر ضمن اشاره به مقام و منزلت امام علی(ع)، به مسایلی مانند غدیر خم، شجاعت و حماسه‌های امام علی(ع)، طلب شفاعت و شهادت آن حضرت اشاره نموده است. پژوهش حاضر می کوشد با تکیه بر روش توصیفی – تحلیلی ضمن معرفی شخصیت شاعر، مدح علوی را در دیوان وی مورد بررسی و تبیین قرار دهد.