تاثیر فضایل و رذایل اخلاقی بر باورها و اعتقادات از دیدگاه نهج‌البلاغه

معرفت‌شناسان معاصر مدعی‌اند از نظریه‌های اخلاقی در نظریه‌های معرفت‌شناسی استفاده شده است. در معرفت‌شناسی سنتی این بهره‌مندی ناآگاهانه صورت گرفته است ولی در معرفت‌شناسی معاصر خصوصاً معرفت‌شناسی فضیلت‌گرایانه استفاده از مولفه‌های اخلاقی فضیلت‌گرایانه به‌طور آگاهانه اتفاق افتاده است. اخلاق اسلامی جزو نظریه‌های اخلاقی فضیلت‌محور محسوب می‌شود و روایات ایمه علیهم‌السلام مشحون از توصیه‌های اخلاقی می‌باشند که بر دو مولفه محوری فضایل و رذایل تاکید دارند. ایمه علیهم‌السلام به‌دلیل اتصال به منبع علوم غیبی پیشتر از اندیشه‌ی زمانه خود می‌اندیشیده‌اند و به ارتباط عمل و اندیشه وقوف داشته‌اند. فرمایشات حضرت علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه موید این معنا است. ایشان در نهج‌البلاغه نحوه تاثیر فضایل و رذایل اخلاقی را بر باورها و اعتقادات ترسیم نموده اند. سوال اصلی این مقاله: تاثیر مولفه‌های اخلاقی فضیلت محور بر نظریه معرفت‌شناختی باورهای دینی اسلامی در نهج‌البلاغه چگونه تبیین شده است؟