تصحیف استیثاقنا به استثناونا و اثر آن در شرح ها و ترجمه های نهج البلاغه

متون قدیم عربی و فارسی در طول تاریخ در اثر استنساخ مکرر و یا سهو القلم کاتبان دستخوش تصحیف و اختلاف فراوان شده و در برخی موارد بیان اختلاف نسخه ها حتی چند برابر اصل متن گردیده و این امر به دشواری و درک متن و ترجمه آن انجامیده است. در این گفتار عبارتاستیثاقنا در خطبه 127 و176 نهج البلاغه که به اشتباهاستثناونا ضبط شده به عنوان شاهد تاثیر تصحیف در شرح و ترجمه متون مورد بررسی قرار می گیرد و در نتیجه روشن می شود:1. بسیاری شارحان و مترجمان نهج البلاغه با کمک سیاق کلام توانسته اند همان وجه صحیح عبارت را ترجمه و شرح نمایند.2. جناس تصحیف در برخی موارد می تواند موجب اشکال و اشتباه در متون قدیم شود.3. تصحیح بینا بین متون?در برخی موارد موجب می شود متن در دست تصحیح دقیق تر و صحیح تر ارایه گردد.