نقد شبهات قفاری درباره نص امامت علی(ع) در نهج‌البلاغه

شیعۀ امامیه معتقد به وجوب وجود امام در همۀ زمان‌هاست و نص آشکار را در کنار عصمت برای همۀ امامان واجب می داند و بر اساس این دیدگاه نص یکی از دلایل اثبات امامت است و امامت بدون معجزه اثبات نمی شود، مگر با وجود نص و توقیف رسول (ص) بر شخص آن امام. در کتاب‌های قفاری و بر اساس مستندات وی - که آنها را برگرفته از منابع معتبر شیعی می داند-، این دیدگاه شیعه به شکل‌های مختلف انکار شده است و ازجمله دلایل وی تعدادی از گفته ها و نوشته های علی(ع) در نهج البلاغه است. پژوهش حاضر بر پایه سیاق کلام در نهج البلاغه و به روش تحلیلی-توصیفی و با بررسی تاریخی-سندی مستندات قفاری، درصدد برآمد تا میزان اعتبار نوشته های وی را در موضوع نص مورد بررسی قرار داده و آنها را تحلیل کند. با توجه به بررسی های به‌عمل‌آمده، قفاری همچون دیگر پیشینیان خود و با توجه به نوشته های آنها، تقطیع و گزینش قسمتی از کلام حضرت را در جهت اهداف خود اصل قرار داده و بدون توجه به سیاق و صدور کلام دیدگاه خود را بیان داشته است. همچنان‌که نتیجه تحلیل دیدگاه مخاطبان حضرت، برخلاف گفته های وی است.

criticism of ghafari’s doubts about the text of the imamate of ali (as) in nahj al-balagha

shia imamia believes in the necessity of the existence of an imam in all times and considers the clear text to be obligatory for all imams, along with infallibility and according to this view, the text is one of the reasons for proving the imamate, and the imamate is not proven without a miracle, unless there is a text and the arrest of the messenger (pbuh) on the person of that imam. in ghefari’s books and based on his documents - which he considers to be taken from authentic shia sources -, this shia point of view has been denied in various ways, and among his reasons are a number of the sayings and writings of ali (a.s.) in nahj. it is al-balagha.