تبیین و نقد معیارهای رهبری از دیدگاه ‌مجاهدین خلق با تاکید بر خطبههای 17 و 207 نهج‌البلاغه

نهج‌البلاغه به‌رغم جایگاه والا در امر بلاغت، مضامین سیاسی‌‌اجتماعی سرشاری دارد؛ ازهمین‌رو مورد توجه احزاب سیاسی و تشکل‌های اجتماعی بوده است. در کنار بهره‌های سودمند و بهینه از این اثر، با برداشت‌های ناصوابی مواجهیم که برخی گروه‌ها جهت تحقق آمال خود بدان تمسک می‌جستند. سازمان ‌مجاهدین خلق ‌موسوم به منافقین‌ یکی از آنهاست که گرچه در بادی امر تصور می‌شود مراجعه‌ای به نهج‌البلاغه نداشته‌اند؛ اما مروری بر گفته‌ها و نوشته‌های اعضای این سازمان، خلاف آن را نشان می‌دهد. روی‌آورد منافقین به سخنان امیرالمومنین(ع)، کاملا هدفمند و برای تحکیم مبانی ایدئولوژیک به‌ویژه در مسائل سیاسی ‌ ‌اجتماعی بوده است. مساله اصلی این نوشتار که به روش توصیفی تحلیلی سامان یافته، استخراج معیارهای رهبر و بایسته‌های رهبری از منظر ‌مجاهدین خلق در تمسک به آموزه‌های نهج‌البلاغه به ویژه خطبه‌های 17 و 207 بوده است. در پایان، عیوب روشی و محتوایی آنان ذیل دو محور کلی تفسیر به ‌رای و عصری‌اندیشی به نقد گرفته شده است؛ امری که باعث شده بود اسیر ایدئولوژی‌های خود بویژه مبانی مارکسیستی شوند. این مطالعه نشان می‌دهد چنانچه ضوابط لازم در فهم نهج‌ا‌‌لبلاغه لحاظ نشود و از سنت شروح فاصله گیرد، تا چه اندازه می‌تواند برداشت‌های ناصوابی را به‌دنبال داشته باشد.

Analysis and Critique of Leadership Criteria from the Point of View of The People’s Mojahedin with Emphasis on Sermons 17 and 207 Nahj al-Balagha

Nahj alBalagha has a high position in the field of rhetoric, but besides that, it has a lot of political and social themes. Along with the beneficial and optimal benefits of this work, we are faced with incorrect perceptions that some groups rely on to achieve their aspirations. The People’s Mojahedin Organization known as the Monafighin is one of them. Although in the beginning, it is thought that they did not refer to Nahj alBalagha, but a review of the statements and writings of the members of the organization shows the opposite. The approach of the Monafighin to the words of Amir alMo’menin was completely purposeful aiming to strengthen the ideological foundations, especially in political issues. In this article, which is organized by descriptiveanalytical method, impressions and citations of this group to sermons 17 and 207 are examined, which often focuses on the competence and performance of revolutionary leaders and the resistance of the masses. Finally, their methodological and content defects have been criticized under the two general axes of eisegesis and modernism. This study shows that if the necessary criteria are not considered in Nahj alBalagha understanding, to what extent can the wrong interpretation be followed.