سبک‌های مدیریت در نهج‌البلاغه

یکی از محورهای اصلی مطالعه در حوزۀ مدیریت مقوله رهبری است. هدایت و رهبری از وظایف عمدۀ مدیریت است ولی تمام کار او نیست. این امر زمانی تحقق می‌یابد که فردی به هر دلیل کوشش کند بر رفتار فرد یا گروهی اثر بگذارد، زیرا رهبری یعنی قدرت تاثیرگذاری بر پیروان، به نحوی که براساس میل و خواستۀ خود در جهت تحقق اهداف در موقعیت‌های گوناگون حرکت کند. پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به روش تحلیلی- توصیفی انجام پذیرفته است و با بررسی نهج البلاغه، مقالات، کتاب ها و منابع مختلف تلاش کرده است، تا به تبیین مفهوم سبک‌های مدیریت از منظر نهج‌البلاغه بپردازد. نتایج پژوهش نشان می دهد که دیدگاه امام علی (ع) نسبت به رهبری و مدیریت، دیدگاهی مردم محور است که اگر نفوذی و فرمانی وجود دارد در جهت اهداف زیردستان و رفاه عامۀ مردم است و اگر رهبر به‌دنبال تحقق اهداف سازمان و مجموعۀ خاص خود است، این اهداف چیزی جز رضایت مردم نیست و این‌جاست که امام علی(ع) رهبری را وظیفه‌ای سنگین و مسوولیتی دشوار می‌داند. امام علی(ع) به مدیران خود یادآوری می‌کند که آنان خدمتگزاران مردم هستند و باید دارای صفت‌های اخلاقی باشند.