مدل ارزیابی زیست‌پذیری سامانه‌های پیچیده مهندسی در شرایط عدم قطعیت مطالعه موردی یک ماهواره سار

مبحث عملکرد سامانه‌های پیچیده مهندسی در محیط‌های با عدم قطعیت بالا یکی از مباحث روز پژوهش در حوزه مهندسی دستگاه‌ها می‌باشد. عدم قطعیت و مخاطرات موجود در محیط‌های ناشناخته ارزش فراهم شده توسط سامانه‌های پیچیده مهندسی برای ذینفعانش را به‌صورت قابل‌توجهی تحت تاثیر قرار می‌دهد. لذا توانمندسازی سامانه‌های پیچیده برای عملیات در شرایط عدم قطعیت، امری اجتناب‌ناپذیر می‌باشد. بدیهی است قبل از هرگونه اقدام در جهت بهبود طراحی این دستگاه‌ها برای دستیابی به توانمندی بیشتر، نیاز به تعیین شاخص و مدلی برای سنجش میزان توانمندی آن‌ها در مواجهه با شرایط عدم قطعیت می‌باشد. در این مطالعه که از نظر نوع پژوهش یک مطالعه ترکیبی از روش‌های تحقیق کیفی، کمی، کاربردی و بنیادی می‌باشد؛ پس از مرور و بررسی سوابق پژوهش، زیست­پذیری به‌عنوان شاخصی برای ارزیابی توانمندی سامانه‌های پیچیده مهندسی برای عملیات در شرایط عدم قطعیت معرفی شده است.در ادامه یک مدل فرآیندی هفت مرحله­ای تجویزی برای سنجش و کمی سازی این شاخص ارائه شده که توصیف عدم قطعیت چندگانه در محیط عملیاتی و مدل‌سازی سه سطحی از محیط عملیاتی، کارکردهای محصول و تجهیزات فیزیکی محصول از ویژگی‌های کلیدی آن می‌باشد.در انتها کاربردی بودن مدل ارائه شده از طریق یک مثال موردی در خصوص یک ماهواره تصویربرداری به‌عنوان یک سیستم پیچیده مهندسی نشان داده شده است. صحت مدل پیشنهادی بر اساس تحلیل نتایج مطالعه موردی و پرسشنامه تکمیل شده توسط خبرگان مورد تائید واقع شده است.