الگوی توسعه دیپلماسی دانش در بستر بین‌المللی‌شدن‌ مطالعات آموزشی در نظام آموزش عالی ایران

یکی از زمینه‌های سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی در نظام آموزش عالی، توسعه دیپلماسی دانش در بستر بین‌المللی‌شدن‌ نظام دانشگاهی است. هدف این پژوهش ارائه الگویی بر پایه دیدگاه‌ها و تجربیات اساتید درباره زمینه‌های به‌کارگیری دیپلماسی دانش در مطالعات آموزشی به‌عنوان دانشی بین‌رشته‌ای برای برقراری ارتباط و تبادل علمی در دانشگاه‌ها است تا روشن شود مفهوم دیپلماسی دانش با بهره‌گیری از ظرفیت دانش بین‌رشته‌ای در برنامه‌های آموزشی دانشگاهی چگونه می‌تواند به توسعه علمی نظام آموزش عالی ایران کمک کند. رویکرد این پژوهش از نوع کیفی و بر اساس راهبرد نظریه داده‌بنیاد نظام‌مند است. میدان پژوهش دربرگیرنده اساتید حوزه مطالعات آموزشی در دانشگاه‌های استان کردستان بود که 14 مشارکت‌کننده با نمونه‌گیری نظری انتخاب شدند و مورد مصاحبه عمیق ساختارمند قرار گرفتند. داده‌های مصاحبه‌ها از طریق نرم‌افزار تحلیل داده‌های کیفی مکس‌کیودا 2020 کدگذاری و مدل‌سازی شدند. بر اساس یافته‌ها، پدیده مرکزی دیپلماسی دانش بین‌رشته‌ای مطالعات آموزشی در بین‌المللی‌شدن دانشگاه ایرانی بر اساس علل اثرگذار (مسائل زبانی در آموزش و پژوهش بین‌المللی؛ و دانش محتوای درسی و آموزشی دانشگاه‌های کشور)؛ عوامل مداخله‌گر (تصمیم‌گیری در نظام سیاست‌گذاری دانشگاهی؛ توسعه ارتباطات و آموزش‌های مجازی؛ و ساختار قدرت علمی اجرایی و اختیارات دانشگاهی)؛ زمینه‌‌ها (رویکرد تولید علم و پژوهش دانشگاهی؛ توسعه کیفی، رقابت‌پذیری و اعتبار دانشگاهی؛ و تنوع‌بخشی به نیازهای فرهنگی و اجتماعی)؛ راهبردها (توسعه دیپلماسی دانش میان‌رشته‌ای؛ مبادلات علمی انفرادی و دانشگاهی؛ و مطالعات آموزشی تطبیقی با سایر کشورها)؛ و پیامدها (دستیابی به مرجعیت علم دانشگاهی، بازسازی دانش محتوای میان‌رشته‌ای؛ و آشنایی با تجربیات روابط منطقه‌ای و بین‌المللی)؛ قابل تفسیر است.