بررسی سطوح مختلف جی بایند (نوعی بنتونیت سدیم فعال شده) بر فعالیت باکتریایی و پروتوزوآیی شکمبه گوسفندان عربی

هدف این مطالعه تعیین اثر سطوح مختلف جی بایند بر فعالیت باکتریایی و پروتوزوآیی در گوسفندان عربی بود. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 12 ر?س میش عربی (4 ر?س برای هر تیمار) که با جیره های حاوی 2 و 4 درصد جی‏بایند در حد اشتها تغذیه شدند، در یک دوره 28 روزه انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه (شاهد)، جیره پایه با 2 درصد جی بایند و جیره پایه با 4 درصد جی بایند بودند. مایع شکمبه حدود 3 ساعت بعد از خوراک دهی صبح از دام‏ها گرفته شد. پس از رنگ آمیزی با محلول لوگول، برلیانت گرین و متیلن بلو، شمارش و مورفولوژی پروتوزوآها زیر لام هماسیتومتر انجام گردید. همچنین با استفاده از محیط کشت اختصاصی باکتری‏های شکمبه هضم‏پذیری نمونه‏های کاه در زمان‏های 24، 48 و 96 ساعت انکوباسیون تعیین گردید. نتایج نشان داد که تعداد پروتوزوآها به‌طور معنی‏داری در تیمارحاوی جی بایند کمتر بود (به‌ترتیب4-10×25/7 و 4-10× 87/2 در میلی‏لیتر برای تیمارهای حاوی 2 و 4 درصد جی بایند) (05/0p < ). بر طبق نتایج این آزمایش، گونه‏های مژکدار هولوتریش در جیره حاوی 4 درصد جی بایند به طور کلی حذف شده بود. ناپدید شدن ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی توسط باکتری‏های شکمبه در 24 ساعت انکوباسیون در تیمار حاوی 4 درصد جی‏بایند (به‌ترتیب 60/8 و 26/92 درصد) بالاتر بود (05/0p < ). شمارش تعداد باکتری‏ها بر اساس روش mpn نشان داد که بیشترین جمعیت باکتریایی مربوط به تیمار حاوی 4 درصد جی‏بایند می‏باشد. بنابراین نتایج پیشنهاد می‏کند که استفاده از 4 درصد جی بایند اثر بهتری را در کاهش جمعیت پروتوزوآهای مژکدار، افزایش جمعیت باکتریایی و هضم‌پذیری الیاف نامحلول در شوینده خنثی در برابر 2 درصد جی بایند داشته است.