اثر افزودن تعدیل کننده های مالتودکسترین و رومالاتو بر شاخص های عملکردی، تولیدات تخمیری شکمبه و فراسنجه های خونی گوسفندان نر پرواری

سابقه و هدف: جهت دستیابی به افزایش وزن بالا در بره‌های پرواری از مقادیر بالای کنسانتره استفاده می‌شود. این مساله می‌تواند منجر به بروز اسیدوز شکمبه‌ای، آبسه‌های کبدی و نفخ شود که پرورش را با مشکل مواجه می‌کند. استفاده از ترکیبات تعدیل‌کننده محیط شکمبه می‌تواند به کاهش این مشکلات کمک کند. به همین دلیل از ترکیبات اسید مالیک و قندی (مالات و مالتودکسترین) به عنوان بهبود دهنده شرایط محیط شکمبه و عملکرد کلی دام در این پژوهش استفاده شده است. مواد و روش‌ها: تعداد 48 راس بره نر نژاد شال در 4 تیمار و 3 تکرار و 4 مشاهده در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی گروه‌بندی شدند. بره‌ها بعد از وزن‌کشی (4.1± 46.1 کیلوگرم) به صورت تصادفی به تیمارهای آزمایشی 1 تیمار شاهد بدون ماده افزودنی 2 تیمار حاوی 30 گرم مالتودکسترین به ازای هر راس روزانه به صورت سرک 3 تیمار حاوی 15 گرم مالات با نام تجاری رومالاتو به ازای هر راس روزانه به صورت سرک 4 تیمار حاوی 30 گرم مالتودکسترین و 15 گرم رومالاتو به ازای هر راس روزانه و به مدت 30 روز به صورت سرک، اختصاص داده شدند. ماده خشک مصرفی به صورت روزانه، ph شکمبه و نمونه‌برداری از مایع شکمبه در آغاز و پایان پژوهش و در بازه زمانی 3 تا 5 ساعت بعد از خوراک‌دهی صبح انجام شد. فراسنجه‌های خونی شامل گلوکز، آلبومین، کلسترول و نیتروژن اوره‌ای خون نیز از طریق خونگیری در انتهای آزمایش تعیین شدند. یافته‌ها: ماده خشک مصرفی در تیمار مالتودکسترین با 1.86 کیلوگرم در روز و ترکیب مالتودکسترین و رومالاتو با 1.87 کیلوگرم در روز، بالاتر از تیمار شاهد و معنی‌دار بود (0.03=p). افزایش وزن بدن در انتهای آزمایش و ضریب تبدیل غذایی تفاوت معنی‌ داری را نشان ندادند (0.05>p). اما میانگین افزایش وزن روزانه تمایل به معنی‌داری را نشان داد و در تیمار ترکیبی (مالتودکسترین+رومالاتو) بیشترین بود (p>0.05). سطح گلوکز خون (0.04=p) بین تیمارها معنی‌دار و در تیمار مالتودکسترین با 79 و ترکیب مالتودکسترین و رومالاتو با 78 میلی‌گرم در دسی‌لیتر نسبت به شاهد با 63.8 بالاتر بود. سایر فراسنجه‌های خونی تفاوت معنی‌داری نداشتند. در بین متغیرهای شکمبه ph در تیمارهای که مالتودکسترین به آن افزوده شده بود نسبت به تیمار شاهد و تیمار فاقد مالتودکسترین افزایش نشان داد، اما این افزایش معنی‌دار نشد (7.1 و 6.9 در مقابل 6.8) (p>0.05). در متغیر تولیدات شکمبه‌ای تفاوت معنی‌داری بین تیمارها مشاهده نشد (0.05>p). نتیجه‌گیری: در مجموع، نتایج این پژوهش نشان داد که ترکیب مالتودکسترین و رومالاتو می‌تواند موجب افزایش ماده خشک مصرفی در گوسفندان پرواری شود که این ویژگی بر افزایش وزن و ضریب تبدیل تاثیرگذار می‌باشد. همچنین تعدیل‌کننده‌های شکمبه در تنظیم ph شکمبه و جلوگیری از افت آن و ایجاد توازن در فرآورده‌های تخمیری شکمبه موثر هستند.

Effect of adding rumen modifiers (malate and maltodextrin) on performance parameters, fermented products and blood metabolites on male Sheep fattening

Background and objective: The high levels of concentrate are used for increase gaining in fattening Sheep. This can be caused Acidosis, Liver abscess and Bloat which produce some problems. Using of rumen modifiers can help to prevent of this disorders. The aim of this study was to evaluate the effects of dietary supplementation of malat (Rumalato), maltodextrin and mixture malatemaltodextrin on Sheep performance parameters, Rumen fermentable products and blood metabolites of lambs fed highconcentrate growing diets. Materials and Methods: For this purpose, 48 Shall lambs (46.1± 4.1 kg body weight) were randomly assigned to four dietary treatments in a completely randomized design with 12 lambs per treatment for 30 days. The treatment groups were as follows: 1) control: basal diet without any additive, 2) basal diet plus 30 gr maltodextin, 3) basal diet plus 15 gr malate (Rumalato) and; 4) basal diet mixture of 15 gr malate plus 30 gr maltodextrin. Dry matter intake, Body weight gain, Rumen fluid was collected 35 hours after morning feeding. Rumen parameters were measured for pH and volatile fatty acid at the end of the experiment. Blood sampling was collected before morning feeding. Blood parameters were defined at the end of experiment for Glucose, Albumin, Cholesterol and Blood urea nitrogen. Results: Dry matter intake was higher (p < 0.05) in lambs fed maltodextrin (1.86 kg/d) and mixture malatemaltodextrin (1.87 kg/d) than in lambs fed control (1.79 kg/d) or malate diet (1.80 kg/d) (P=0.03). Body weight gain and feed conversion ratio had not significant difference at the end of experiment (P>0.05). But average body weight gain showed tended to increase in lambs fed malatemaltodextrin. The blood glucose was significant between treatments and it was 79 mg/dl in lambs fed maltodextrin and 78 mg/dl in malatemaltodextrin compared to control (63.8 mg/dl) and malate (65 mg/dl) (P=0.04). Other blood parameters had not different. Among of rumen parameters, pH tended to increase in the lambs fed maltodextrin and malatemaltodexrtin compared to other treatments but without significant difference (7.1 and 6.9 to 6.8)(P>0.05). Other rumen fluid parameters such as volatile fatty acids had not significant difference between treatments.Conclusion: Totally, results of this study showed that adding of maltodextrin and mixture malatemaltodextrin can be improved dry matter intake in fattening sheep and this is effective for body weight gain and feed conversion ratio. However rumen modifiers are effective to rumen pH and prevention of low pH and caused balance in production of rumen fermentable products.