تاثیر دوزهای مختلف Ecg بر عملکرد تولید مثلی میش‌های ترکی قشقایی در فصل پائیز

چکیده سابقه و هدف: تولیدمثل مهمترین صفت اقتصادی در پرورش گوسفند است که می‌توان آن را با استفاده از روش‌های مختلف از جمله هورمون درمانی دست‌کاری کرد. از هورمون‌های مهم که به‌طور وسیعی برای بهبود باروری در گوسفند استفاده می‌شود ecg است. با این وجود، در برخی از پژوهش‌ها استفاده از دوزهای زیاد یا کم این هورمون سبب افزایش تعداد و رشد فولیکول‌های بزرگ شده، و با وجود افزایش نرخ تخمک‌ریزی باعث کاهش نرخ آبستنی شده است. از آنجایی‌که، تاکنون گزارشی مبنی بر تاثیر ecg بر عملکرد تولیدمثلی میش‌های ترکی قشقایی ارائه نشده است پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تاثیر دوزهای مختلف ecg بر نرخ پاسخ فحلی، زمان آغاز فحلی، نرخ آبستنی و دوقلوزایی این میش‌ها در فصل پائیز، طراحی و اجرا شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه 75 راس میش ترکی قشقایی با سن 3 تا 4 سال و میانگین وزنی 3/6±57 کیلوگرم انتخاب و به‌طور تصادفی به 5 گروه آزمایشی تقسیم شدند. چرخه فحلی تمام میش‌ها با استفاده از اسفنج‌های حاوی پروژسترون در فصل پائیز در یک دوره 12 روزه همزمان‌سازی شد. یک روز قبل از برداشت اسفنج، به گروه‌های دوم، سوم، چهارم و پنجم به‌ترتیب 300، 400، 500 و 600 واحد بین‌المللی ecg به‌صورت درون ماهیچه‌ای تزریق، و گروه اول (بدون تزریق ecg) به‌عنوان شاهد در نظر گرفته شد. فراسنجه‌های مورد بررسی در این پژوهش شامل: زمان آغاز فحلی(ساعت)، نرخ پاسخ به فحلی، نرخ آبستنی، نرخ دوقلوزایی، تعداد بره‌های متولد شده، نرخ بره‌زایی و نرخ چندقلوزایی بود. یافته‌ها: نرخ پاسخ به فحلی در گروه‌های دریافت کننده ecg، 100 درصد بود که به‌طور معنی‌داری (0/01>p) نسبت به گروه شاهد (80 درصد) بیشتر بود. نتایج نشان داد که زمان آغاز فحلی پس از برداشت اسفنج در گروه چهارم و پنجم (به‌ترتیب 36/03 و 32/68 ساعت) به‌طور معنی‌داری (0/05>p) نسبت به گروه‌های شاهد، دوم و سوم زودتر بود. اگر چه درصد میش‌های آبستن در گروه‌های آزمایشی اختلاف معنی‌داری نداشت (0/05