تاثیر روغن ماهی و اسانس آویشن بر عملکرد پروار، قابلیت هضم، اجزا و کیفیت لاشه ی بره‌های نر دالاق

در سال‌های اخیر استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها به عنوان افزودنی‌های مواد خوراکی به دلیل توانایی ماندگاری آنها در محصولات دامی و بافت‌های بدن انسان غیر مجاز اعلام شده است و به همین دلیل، دانشمندان علاقه‌مند هستند که تاثیر و توانایی ترکیب آنتی‌میکروبی و بهبود هضم شکمبه‌ای را با اسانس گیاهی ارزیابی کنند. روغن ماهی منبع خوب اسیدهای چرب اسید ایکوزاپنتانوئیک و اسید دکوزاهگزانوئیک می‌باشد که هر دو از اسیدهای چرب امگا 3 می‌باشند. بنابراین وارد کردن روغن ماهی به جیره نشخوارکنندگان سبب افزایش غلظت این اسیدهای چرب در شیر و گوشت می‌گردد که می‌تواند برای سلامتی انسان بسیار مفید باشد. هدف از این پژوهش، تعیین اثرات روغن ماهی و اسانس آویشن بر عملکرد پروار، قابلیت هضم و کیفیت لاشه بره‌های نر نژاد دالاق می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه 16 راس بره نر نژاد دالاق با میانگین وزن اولیه 2± 27 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار به مدت 90 روز پروار شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1 جیره شاهد بر پایه دانه جو و سیلاژ ذرت بدون روغن ماهی و اسانس آویشن، 2 جیره مکمل شده با 2 درصد روغن ماهی (بر اساس ماده خشک)، 3 جیره حاوی 2 درصد روغن ماهی و 2/ 0 درصد اسانس آویشن (بر اساس ماده خشک) و 4 جیره حاوی 2/ 0 درصد اسانس آویشن (بر اساس ماده خشک) بودند. یافته‌ها: وزن نهایی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی به طور معنی‌داری تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت (05/ 0 >p)، طوری که تیمار حاوی 2 درصد روغن ماهی و 2/ 0 درصد اسانس آویشن دارای بهترین عملکرد بود. همچنین تیمارها تاثیر معنی‌داری بر مصرف خوراک نداشت. قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی به طور معنی‌داری تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت (05/ 0 >p)، طوری که تیمار حاوی اسانس آویشن به مقدار 2/ 0 درصد در ماده خشک جیره دارای بهترین بالاتربن مقدار بود. افزودن روغن ماهی و اسانس آویشن به جیره به استثنای درصد وزن کبد و درصد وزن دنبه و درصد وزن ران، بر سایر اجزای لاشه اثر معنی‌داری نداشت (05/ 0