مقایسۀ اثربخشی طراحی الگوی آموزشی دانش رویه‌ای مبتنی بر رویکرد سیستمی و سازنده‌گرا بر ارتقای توانایی طراحی نوآموزان معماری

پژوهش حاضر با هدف طراحی و کاربست الگوی آموزشی دانش رویه‌ای بر اساس دو رویکرد سیستمی و سازنده‌گرا به مقایسه اثربخشی این رویکردها از طریق ارزیابی فعالیت‎های آموزشی دانشجویان تازه‎وارد پرداخته است تا رویکرد مناسب جهت اتخاذ الگوی آموزشی موثر بر بهبود توانایی طراحی شناسایی گردد. توانایی طراحی از منظر شناخت ماهیت محتوای آموزش و نوع دانشی که در مورد آن بحث می‌کند مورد توجه بوده است. درس مقدمات طراحی معماری (1) به‌عنوان مورد مطالعاتی در این پژوهش در نظر گرفته شده است. طراحی آموزشی با رویکرد سیستمی با استفاده از الگوی تدریس دانش رویه‌ای مرادی (1389) و طراحی آموزشی با رویکرد سازنده‎گرا با استفاده از الگوی جاناسن (1999) صورت گرفته است. روش پژوهش حاضر از نوع شبه‎آزمایشی با طرح پیش‎آزمون - پس‎آزمون همراه با گروه گواه می‌باشد. جامعۀ آماری شامل دانشجویان سال اول کارشناسی مهندسی معماری دانشگاه‎های استان همدان بود. بر این اساس 30 دانشجوی درس مقدمات طراحی معماری (1) دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان به روش نمونه‎گیری در دسترس، به‎عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، آزمون محقق ساخته برای سنجش عملکرد دانشجویان بود که از منظر متخصصان روا گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها‌ با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، واریانس، میانه، انحراف معیار و ...) و آزمون‌های استنباطی (کواریانس و پیش‎فرض های آن) با کمک نرم‎افزار spss(2021) نسخه 22 انجام شد. یافته‌ها نشان داد الگوی آموزشی دانش‌ رویه‌ای مبتنی بر رویکرد سیستمی می‌تواند با تغییر در ساخت‎های شناختی دانشجویان تازه‎وارد که دانش مقدماتی کمی دارند نسبت به الگوی سازنده‌گرا در ارتقاء توانایی طراحی آنان موثرتر واقع گردد.

a comparison of the effectiveness of designing an instructional model of procedural knowledge based on systemic and constructivist approaches in improving the design ability of architectural freshman students

the present study aimed to design and apply the instructional model of procedural knowledge based on two systemic and constructivist approaches to compare the effectiveness of these approaches by evaluating the educational activities of architectural freshman students and to identify the appropriate approach to adopt an effective instructional model to improve design ability. architectural basic design (i) lesson was considered as a case study in this research. instructional design with a systemic approach was then carried out using the teaching model of procedural knowledge of moradi (2010) and then with a constructivist approach using the model of jonassen (1999). the method of the present study was quasi-experimental with a pretest-posttest design with a control group. the statistical population included first year undergraduate students of architectural engineering in universities of hamadan province. among them, 30 students of architectural basic design (i) lesson of islamic azad university, hamadan branch were selected as a sample by available sampling methods, but were assigned randomly. the data collection tool was a researcher-made test to measure students’ performance, which was approved by experts. data analysis was performed using descriptive statistics (mean, variance, standard deviation, etc.) and inferential tests (covariance and its assumptions) with the help of spss software (2021) version 22. the results showed that the instructional model of procedural knowledge based on a systemic approach can be more effective in improving the design ability of architectural freshman students who have little basic knowledge than the constructive model by changing the cognitive structures.