تاثیر لایه‌های ژئوگرید بر جابه‌جایی قائم و نیروی برشی وارد بر پی با تاکید بر روش اجزای محدود و نرم‌افزار plaxis 2d

ژئوسنتتیک، نام کلی مجموعه مصالحی است که از مواد مصنوعی نظیر پلیمرها ساخته شده و برای پایداری و بهسازی رفتار خاک استفاده می‌شوند. ژئوگریدها زیرمجموعه‌ای از ژئوسنتتیک‌ها می‌باشند که امروزه کاربرد فراوانی در مهندسی ژئوتکنیک پیدا کرده‌اند. در پژوهش حاضر، یک پی سطحی که بار یکنواختی را تحمل می‌کند و روی سه لایه خاکی متفاوت قرار دارد، با استفاده از روش اجزای محدود و تحت یک شتاب نگاشت مدل‌سازی و تجزیه‌وتحلیل شده است. لایه میانی خاک، متشکل از خاک رس سست می‌باشد که توسط دو نوع ژئوگرید با تعداد و فواصل متفاوت تسلیح شده است. نتایج نشان داد که با افزایش فاصله قائم بین لایه‌های ژئوگرید، جابه‌جایی قائم، نیروی محوری، نیروی برشی و لنگر خمشی وارد بر پی افزایش می‌یابد. نیروی برشی و لنگر خمشی وارد بر پی، برای لایه ژئوگرید با عمق قرارگیری 5 متر به بعد با شیب زیادی نسبت به دیگر حالت‌های مطالعه شده افزایش می‌یابد. همچنین مشاهده شد که تفاوت لایه‌های ژئوگرید مورد استفاده در این پژوهش، تاثیر چندانی در نتایج تحلیل‌ها نداشت.

the effect of geo-grid plates on vertical displacement and shearing force on foundation using finite element method and two-dimensional plaxis software

geo-synthetics are made from polymers used to stabilize and improve soil behaviors. nowadays, geo-grids are widely used in geotechnical engineering applications. in the present study, a surface foundation located on three different soil layers under a uniform load was modeled and analyzed using finite element method under specified acceleration. the intermediate soil profile consisted of loose clay reinforced using two types of geo-grids with different distances. the results showed that by increasing vertical distance between the geo-grid layers, the vertical displacement, axial force, shear force and flexural anchor applied to the foundation also increased. furthermore, in the case of geo-grid layer positioned at a depth of 5m or more, the shear force and flexural moment increased with a steeper slope in comparison with other cases.