اندازه‌گیری هم‌زمان میکروآلاینده‌های نوظهور در تصفیه‌خانه‌های فاضلاب شهری

انتشار پیوسته آلاینده‌های نوظهور به محیط‌های آبی، به معضلی جهانی تبدیل شده است. پایداری طولانی‌مدت داروهای (آلاینده های نوظهور) تخلیه شده در فاضلاب حتی در مقادیر کم، یکی از مسائلی است که از لحاظ زیست‌محیطی پیامدهای بسیاری را در پی دارد. بهبود تجهیزات آنالیز آزمایشگاهی و نیز روش‌های آزمون، شناسایی این داروها را با غلظت کم در محیط‌زیست امکان‌پذیر کرده است. برای این منظور در تحقیق پیش‌رو برای اندازه‌گیری میکروآلاینده‌های معمول و پراستفاده دیکلوفناک، ایبوپروفن، ناپروکسن و سبکس[1] و میزان کاهش این داروها در سیستم تصفیه‌خانه‌های استان تهران (wp112) در دو دوره یک‌ساله از مرداد 1394 لغایت مرداد 1395 و سپس مرداد 1398 لغایت مرداد 1399 آزمایش‌های لازم انجام شد. محدودیت کمی[2] برای دیکلوفناک، ایبوپروفن، ناپروکسن و سبکس به‌ترتیب در محدوده بین 001/0تا 37 ، بین 005/0 تا 52، بین 001/0 تا 45 و بین 005/0 تا 48 میکروگرم بر لیتر با استفاده از روش hplc به‌دست آمد. مقدار باقی‌مانده متوسط این داروها در تمامی تصفیه‌خانه‌ها (wp112) بین 46 الی 2 درصد است که میانگین حذف متوسط 7/57 درصد را نشان می‌دهد که بیشترین مقدار برای تیرماه و بیشترین حذف مربوط به اسفندماه است. همچنین در تمامی تصفیه‌خانه‌های موردمطالعه، درصد حذف ایبوپروفن بیشتر از سبکس و درصد حذف دیکلوفناک از همه بیشتر و درصد حذف ناپروکسن از همه کمتر بوده است. تحلیل‌های آماری نشان از عدم‌بستگی معنادار بین فصل‌های مختلف و مقدار اندازه‌گیری شده برای این آلاینده‌ها دارد.

Simultaneous Measurement of Emerging Micro-Pollutants in Municipal Wastewater Treatment Plants

The continuous release of emerging pollutants into aquatic environments has become a global problem. The longterm stability of drugs (emerging contaminants) discharged into wastewater, even in small quantities, is one of the many environmental consequences. Improvements in laboratory analysis equipment as well as test methods have made it possible to identify these drugs at low concentrations in the environment. For this purpose, in the current study on the size of diclofenac, Ibuprofen, Naproxen and Selex (Celecoxib) and the rate of reduction of these drugs in the treatment plant system of Tehran Province (WP112) in two “oneyear” periods from August 2015 to August 2016 and August 2017 to August 2018, HPLC tests were performed. Limit of Quality (LOQ) for diclofenac, ibuprofen, naproxen and Selex were in the range between 0.001 to 37, 0.005 to 52, 0.001 to 45 and 0.005 and 48 micrograms, respectively. The average residual amount of these drugs in all refineries (WP112) was between 46 to 2%, showing an average elimination of 57.7%, with the highest amount in July and the highest removal in March. In addition, in all studied treatment plants, the removal percentage of ibuprofen was higher than Selex, the removal percentage of diclofenac was the highest and the removal percentage of naproxen was the lowest of all. Statistical analyses showed that there is no significant correlation between different seasons and the measured amount for these pollutants.