بررسی رابطه بین مواد مغذی و زی توده فیتوپلانکتونی با تکیه بر مدل‌های برآورد کلروفیل (مطالعه موردی، دریاچه زریبار کردستان)

دریاچه زریبار دریاچه‌ای کوچک، کم عمق و یوتروف در استان کردستان است که بر اساس مطالعات موجود با مشکل یوتروفیکاسیون مواجه می باشد. در مدیریت و کنترل یوتروفیکاسیون، بررسی روابط مواد مغذی و بیوماس فیتوپلانکتون (کلروفیل a) بسیار حایز اهمیت بوده و مدل‌های بسیاری جهت برآورد مقدار کلروفیل بر مبنای مقادیر مواد مغذی (فسفر و نیتروژن) ارایه شده است. هدف از این پژوهش برآورد مقدار کلروفیل a با استفاده از مدل‌های تجربی بر اساس مقادیر فسفر و نیتروژن و مقایسه آن با مقدار واقعی کلروفیل موجود در دریاچه است. جهت اندازه گیری مقدار فسفر، نیتروژن و کلروفیل a، نمونه‌برداری از شهریور ماه 1389 و به مدت یک سال انجام گرفت. نتایج نشان داد که هیچ یک از مدل‌ها برآورد صحیحی از مقدار کلروفیل دریاچه زریبار نداشتند و کلروفیل برآورد شده بسیار بیشتر از مقدار واقعی بود. لذا رشد فیتوپلانکتونی (کلروفیل a) توسط عاملی غیر از مواد مغذی که احتمالاً نور است محدود شده و بنابراین روش‌های رایج کنترل یوتروفی که مبتنی بر کاهش بار ورودی مواد مغذی از خارج دریاچه است تاثیر چندانی بر وضعیت دریاچه نخواهند داشت. از این رو دریاچه زریبار نیاز به مدلی مختص به خود بر مبنای مولفه هایی مانند عمق شفافیت دارد که محدودیت نور را منعکس نمایند.