ارزیابی دقت و صحت روش های درون یابی در مطالعه پراکنش ماهی یال اسبی سربزرگ (Trichiurus lepturus L. 1785) در شمال خلیج فارس

انتخاب بهینه ترین تکنیک درون یابی برای بررسی توزیع مکانی گونه‌هایی که اطلاعات اندکی در مورد توزیع و پراکنش آن‌ها وجود دارد نقش مهمی در مدیریت صیادی دارد. با توجه به اطلاعات اندک در مورد توزیع و پراکنش ماهی یال اسبی سربزرگ (trichiurus lepturus)، این مطالعه با هدف تعیین بهینه ترین تکنیک درون یابی در بررسی نحوه پراکنش این گونه در صیدگاه های خلیج فارس در سال 1389 صورت پذیرفت. عملیات نمونه‌برداری توسط کشتی‌های ترال کش کیش در فصول صید و طی 40 بار توراندازی انجام شد. تور مورد استفاده تور ترال یال اسبی با طناب فوقانی به طول 41 متر، اندازه چشمه در کیسه تور و شماره نخ به ترتیب 75 (کشیده) و 4 میلی‌متر بود. پس از مقایسه صحت و دقت روش‌های درون یابی متداول در نرم افزار arc gis مشخص شد که درون یابی به روش کریجینگ بیشترین دقت را در تهیه نقشه پراکنش دارد. میزان بیوماس و میانگین cpua در منطقه مطاف 67/7861 تن و(kg.nm-2) 27/914 ± 04/6624، صیدگاه تنب 3/3939 تن و (kg.nm-2) 5/2674 ± 20/11201 و در منطقه هنگام 2/840 تن و (kg.nm-2) 397 ± 93/1731 برآورد گردید. بیشترین پراکنش این گونه در اطراف جزیره تنب بزرگ مشاهده گردید. نقشه‌های پراکنش در صیدگاه‌های استان بوشهر نشان می دهد که ماهیان یال اسبی در فصل بهار بیشتر در نزدیکی ساحل تراکم می یابند و در فصل تابستان بیشتر به عمق می روند. با توجه به مهاجرت این گونه به نزدیکی ساحل در فصل بهار پیشنهاد می شود که از استقرار ادوات صید ساحلی در این مناطق جلوگیری به عمل آید.