ارزیابی ریسک خطر فلزات مس و روی در بافت عضله ماهی طلال (rastrelliger kanagurta)، در سه منطقه پارسیان، عسلویه و میناب، خلیج‌فارس

آلودگی به فلزات یکی از مشکلات مهم زیست محیطی و یکی از نگرانی‌های مهم بهداشت مواد غذایی به شمار می‌آید. در پژوهش حاضر، با اندازه‌گیری غلظت مس و روی در عضله ماهی طلال ریسک ناشی از مصرف این ماهی برای انسان مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از انجام عملیات آماده‌سازی، زیست‌سنجی و هضم قسمت‌های عضله ماهی، اندازه‌گیری غلظت عناصر سنگین اندام‌های مورد مطالعه با کمک دستگاه جذب اتمی انجام شد. میانگین میزان فلزات مس و روی در بافت عضله ماهی‌های طلال از بسیاری از استانداردهای بین‌المللی موجود پایین‌تر بود. همچنین، محاسبات نشان داد که جذب روزانه و هفتگی فلزات مس و روی با توجه به میزان سرانه مصرف هر ایرانی، کم‌تر از مقادیر راهنمای ارائه شده (ptwi و ptdi) از سوی سازمان بهداشت جهانی و سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا است. میزان پتانسیل خطر به بیماری‌های غیر سرطانی thq برای فلزات مس و روی در مطالعه حاضر و نیز thq مجموع برای این فلزات کمتر از یک به دست آمد. از نتایج این تحقیق برمی‌آید که غلظت فلزات در ماهی طلال از نظر مسمومیت، برای مصرف انسان قابل قبول می‌باشد و مصرف این ماهی غیرمحتمل است که سبب بروز عوارض سوء بهداشتی برای مصرف‌کنندگان شود.

Assessmsent of health risks of copper and Zinc on the muscle tissue of Indian mackerel (Rastrelliger kanagurta) in three areas of Parsian, Assalouyeh and Minab, the Persian Gulf

Metal pollution has always been a major cause of contamination of the environment and is considered a major concern for food health. In this study, the human health risk due to the consumption of muscle of Rastrelliger kanagurta was evaluated by measuring the concentrations of copper and zinc in caviar and muscle samples. After preparation operation, biometry, and digestion of muscle parts, measurement of heavy metal concentrations were done using atomic absorption spectrophotometer (AAS). Mean concentrations of copper and zinc were lower than the international standard limits. In addition, the calculations indicated that daily and weekly copper and zinc uptake for the Iranian consumers, according to Statistical Yearbook of Iran Fisheries organization (the amount consumed per capita), is lower than the guideline values (PTWI and PTDI) provided by WHO, USEPA. In general, the THQ and total THQ measured in this study were <1. In conclusion, metals concentration in this species is acceptable for human consumption from a toxicity point of view. The consumption of the R. Kanagurta is not to cause any adverse health effects to consumers.