تعیین غلظت کشنده آمونیاک و محدوده قابل تحمل ph برای ماهی گورخری (danio rerio)

افزایش آمونیاک آب، یکی از مشکلات عمده در پرورش و نگهداری آبزیان است .مواد نیتروژن دار به طرق مختلف مانند اکسیداسیون مواد آلی نیتروژن دار نظیر پروتئین ها، تجزیه فضولات و آمونیاک دفعی توسط ماهیان تولید می شود. افزایش این ترکیبات در سیستم های گردش مجدد آب و آکواریوم ها همواره مطرح بوده است و به عنوان یک عامل استرس زا محسوب می شود. از طرف دیگر افزایش و یا کاهش آمونیاک غیریونیزه نیز تحت تاثیر تغییرات ph قرار دارد. برای اندازه گیریlc50 آمونیاک هفت تیمار شامل تیمار شاهد و تیمار هایی با غلظت های 0.069، 0.138، 0.276، 0.552، 1.105 و 2.210 میلی گرم بر لیتر آمونیاک غیریونیزه در نظر گرفته شد. سپس به منظور به دست آوردن محدوده قابل تحمل ph، ماهیان به صورت انفرادی در معرض کاهش و یا افزایش تدریجی (0.1 واحد به ازای هر دقیقه) ph با استفاده از hcl و naoh 0.4 نرمال قرار گرفتند. میزان lc50 برای دوره های زمانی مختلف با استفاده از نرم‌افزار پروبیت تعیین شد و میزان lc50 برای مدت ‌زمان های 24، 48، 72 و 96 ساعت به ترتیب برابر 0.766، 0.634، 0.532 و 0.471 میلی گرم بر لیتر به دست آمد. میانگین آستانه تحمل بیشینه و کمینه ph به ترتیب 0.4 ±11.64 و 0.09±2.60 محاسبه گردید. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که ماهی گورخری جزو ماهیان حساس به مسمومیت آمونیاکی محسوب می شود اما نسبت به تغییرات ph نسبتاً مقاوم است.