پدیده ناسازگاری زمانی و راهکارهای پیشنهادی اقتصاد اسلامی

یکی از پدیده‌های مهم دراقتصاد کلانِ پویا که از سوی کیدلند و پرسکات برندگان جایزه نوبل 2004 اقتصاد، مطرح شده است، ناسازگاری زمانی است. ناسازگاری زمانی یعنی شرایطی که در زمانی مانند t، تصمیم یک عامل اقتصادی برای اجرا در زمان t+1، بهینه بوده ولی با فرارسیدن زمان t+1، تصمیم مذکور دیگر بهینه نگردد. بروز این پدیده در رفتارهای عوامل اقتصادی، منجر به انحراف معنادار سیاست‌های پولی و اهداف نهایی اقتصاد کلان و بی‌ثباتی تعادل‌های بلندمدت می‌شود. در این مقاله با استفاده از روش تحلیل توصیفی، نشان داده می‌شود؛ انعطاف‌پذیری مکانیزیم قیمت در بازارها و راهکارهای متعارف نظام سرمایه‌داری مانند وکالت، قاعده و خوش نامی در جلوگیری از بروز ناسازگاری زمانی، به دلیل مبانی حاکم‌بر ریشه‌های شکل‌گیری نظریه ناسازگاری زمانی که مبتنی‌برعقلانیت ابزاری حاکم بر رفتار تصمیم‌گیر اقتصادی و انسان اقتصادی ذاتاً بی‌صبر و خوددوست است، نمی‌تواند از بروز بی‌تعادل‌های اقتصاد کلان در طول زمان، جلوگیری نماید. لذا ازمنظر اندیشه اسلامی، براساس ویژگی‌های انسان اقتصادی مورد نظر دین مبین اسلام، می‌توان از بروز ناسازگاری زمانی جلوگیری نمود.