گستره موضوع شناختی در پژوهش های ناظر بر مباحث عدالت و توسعه

عدالت و رشد، پیشرفت و توسعه از جمله مفاهیمی هستند که مطلوب بالذات بشریت در همه اعصار و ازمنه و منتهی آمال هر انسانی در هر زمان و مکانی بوده است. کمتر جریان فکری و جنبش اجتماعی را می توان سراغ گرفت که آن ها را در شعارهای خود مطرح نکرده باشد. اما و در عین حال، دو مفهوم عدالت و توسعه، در چنبره تقابل مالوف مادی- معنوی و دلالت های ثبوتی و اثباتی آن، افتاده و خود به تمایز و دوگانی مهم در معارف انسانی تبدیل شده اند. نگرشی قایل بر تعارض و تضاد بین ایندو است، و نگرشی دیگر به تلایم و سازگاری نظر می دهد و این دو را لازم و ملزوم هم می داند. بدین ترتیب، به هر میزان که نگرش اول مانعی جدی در شکل گیری ادبیات ناظر بر تعاملات نظری و مفهومی بین دو مبحث توسعه و عدالت شده و صرفاً به بسط نظری مطالعاتی که نافی یکی از این دو به هزینه دیگری بوده باشد، منجر شده است،‌ نگرش دوم این دو را در کنار هم و تعامل دو سویه با هم می انگارد و از اینرو راه را برای پژوهش های بیشتر باز و قابل تداوم می نمایاند. در این نوشته در پی انجام یک امکان سنجی و ارایه تصاویری از گستره های پژوهشی ممکن و تقویت نگرش دوم در پژوهش های ناظر بر مباحث توسعه و عدالت هستیم. بدینوسیله در پی آن برآمده ایم تا نقشه راه مطالعات مربوط به توسعه مبتنی بر عدالت را ترسیم کرده باشیم.