چارچوبی برای ارزیابی و توسعه قابلیت نوآوری از طریق رویکرد پویایی سیستم (مورد مطالعه: شرکت متالوژی پودر مشهد)

قابلیت نوآوری محرک اصلی نوآوری و رقابت پذیری شرکتها در محیط کسب و کار امروز است. شرکتها برای بهبود مداوم نوآوری بایستی دایماً وضعیت و چگونگی برهم کنش میان توانمندسازها و نتایج نوآوری را تحلیل نمایند. تحقیق حاضر چارچوبی پویا برای بررسی روابط علیّ میان توانمندسازهای قابلیت نوآوری (رهبری، استراتژی نوآوری، کارکنان، شراکتها و منابع، و فرآیند نوآوری) و همچنین نتایج موردانتظار آنها (مشتری، کارکنان، سازمان و عملکرد کلی شرکت) ارایه کرده که در یک شرکت تولیدی مورد مطالعه قرار گرفته است. از تلفیق روش دیماتل که یک ابزار تحلیل چند معیاره است با مدلسازی پویایی سیستم، مدل پویای قابلیت نوآوری ایجاد گردید. روابط و شدت نفوذ بین عناصر اصلی مدل به کمک روش دیماتل استخراج شده و از طریق پیش فرض تاثیر فزاینده ی توانمندسازها بر رخداد نتایج نوآوری، مدلسازی صورت پذیرفت. نتایج شبیه سازی مدل دو توانمندساز کارکنان و استراتژی نوآوری را به عنوان حوزه های نیازمند بهبود معرفی نمود. در نتیجه نیز سناریوهای خط مشی شرکت نشان دادند که تلاش بیشتر برای بهبود توانمندساز کارکنان باعث ارتقا سطح بلوغ قابلیت نوآوری در مدت زمان کوتاه تری می شود.