مدلی برای ارزیابی توانمندی نوآوری در سطح ملی

ارزیابی توان نوآوری در سطح ملی مقدمه سیاستگذاری در این حوزه است. به همین دلیل تاکنون مطالعات گسترده ای در این حوزه انجام گرفته و مدل های مختلفی نیز برای آن ارایه شده است. مقاله حاضر تلاش دارد تا با مروری بر مدل های ارایه شده در دنیا و همچنین اقدامات صورت گرفته در داخل کشور، اقدام به ارایه مدلی بومی برای ارزیابی توان نوآوری ج.ا. ایران نماید. بر این اساس ابتدا تعدادی از مدل های ارایه شده - با تاکید بر مدل های ارایه شده برای کشورهای در حال توسعه- مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه بین مدل ها نشان می دهد که برخی از آ نها تمام مولفه های تاثیرگذار در نوآوری را برای ارزیابی مورد بررسی قرار نداده اند و لذا مدل آنها برای شرایط خاص خود کاربرد دارد. از این رو، مقاله حاضر با مروری بر رویکردهای مختلف،جمع بندی نقاط ضعف و قوت آن ها و همچنین در نظر گرفتن ملاحظات بومی کشور که نشات گرفته ازویژگی های اقتصادی، سیاسی واجتماعی ج.ا.ایران است، چارچوب مفهومی نظام مندی برای ارزیابی توان نوآوری ارایه داده است. از آنجا که سعی بر ارایه مدلی نظا م‏مند )سیستماتیک(بوده است، مولفه های نوآوری به صورت کلی در چهار دسته مولفه های ورودی، مولفه های خروجی ، مولفه های فرایندی و مولفه های محیطی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. در ارایه چارچوب پیشنهادی سعی شده است تصویر روشنی از نقاط ضعف و قوت توانمندی نوآوری برای سیاستگذار ایجاد شود.