بررسی قابلیت‌های پویای مدیریتی مبتنی بر استراتژی سطح کسب‌وکار در بنگاه‌های اقتصادی ایران

یکی از عوامل تاثیرگذار بر عملکرد نوآورانه بنگاه‌ها که در گذر زمان و با انباشت دانش و تجربه در مدیران به وجود می‌آید، قابلیت‌ها و توانمندی‌های مدیریتی پویا است. این توانمندی‌ها در فرایند تصمیم‌گیری و انتخاب استراتژی‌های بنگاه نقش بسزایی دارند. توانمندی‌های مدیریتی، همراه با قابلیت‌های پویا، می‌توانند کارایی و اثربخشی را افزایش داده و بنگاه را به سمت نوآوری و شکل‌گیری ساختارهای نوآورانه و پویایی که به طور یکپارچه در سرتاسر بنگاه گسترده شده‌اند، هدایت کنند. پژوهش حاضر با روش اسنادی - پیمایشی و با استفاده از پرسش‌نامه و نرم‌افزارهای spss و amos و بر اساس چهار استراتژی تدافعی، تحلیل‌گر، انفعالی و آینده‌نگر، نشان می‌دهد که قابلیت‌های پویای مدیریتی تنها درصورتی‌که با استراتژی‌های آینده‌نگر یا انفعالی همراه باشند، به طور غیرمستقیم بر عملکرد نوآورانه تاثیر می‌گذارند. این یافته‌ها با تاکید بر اهمیت هماهنگی استراتژیک در توسعه قابلیت‌های پویای مدیریتی برای نوآوری، می‌توانند مدیران را در بهبود و اصلاح شیوه‌های مدیریتی یاری کنند. همچنین، سیاست‌گذاران نیز می‌توانند با درک بهتر این موضوع، محیطی را ایجاد کنند که مشوق سرمایه‌گذاری در نوآوری برای بنگاه‌ها باشد.

dynamic managerial capabilities and business strategy in iranian firms

dynamic managerial capabilities (dmcs) refer to a firm’s ability to adapt and innovate in response to shifting market dynamics by its manager/s. these capabilities are believed to develop over time through accumulated knowledge and experience. the competencies of managers in these types of firms could play a crucial role in shaping decision-making and strategic choices. this study explores the influence of dmcs on the innovative performance of iranian economic firms across four business-level strategies: defensive, analyzer, reactive, and proactive. a mixed-methods approach was employed, combining document analysis and a survey questionnaire. the survey data was processed and analyzed through statistical software packages such as spss and amos. the findings revealed that dmcs indirectly influence innovative performance, but only when coupled with proactive or reactive strategies. interestingly, no such indirect effect was observed for defensive or analyzer strategies. the study highlights the importance of dmcs for fostering innovation in iranian firms. this knowledge can inform both managers and policymakers. managers should prioritize developing their own dmcs and cultivating a proactive or reactive strategic orientation. furthermore, iranian policymakers can create an environment that encourages businesses to invest in innovation.