عوامل موثر بر ناکامی فرارسی فناورانه در زنجیره ارزش فولاد ایران

در این پژوهش، با تحلیل و بررسی وضعیت فناورانه موجود صنعت فولاد ایران، به بررسی عوامل موثر بر ناکامی فرارسی فناورانه در زنجیره ارزش فولاد ایران پرداخته و راهکارهای سیاستی مناسب به منظور توسعه این صنعت ارائه شده است. به این منظور، از روش تحقیق کیفی استفاده شده است. جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با 21 نفر از خبرگان صنعت فولاد ایران و روش تحلیل محتوای کیفی انجام شد. سپس، مهم‌ترین و موثرترین عوامل در گروه کانونی برگزار شده با 5 تن از خبرگان فولاد ایران انتخاب، مورد بحث‌و بررسی قرار گرفت و راهکارهای سیاستی ارائه گردید. یافته ها نشان دادند که مهم‌ترین عوامل ایجادکننده شکاف فناوری شامل 5 عامل اصلی و 16 زیرعامل در سه سطح تحلیل ملی، بخشی و بنگاهی می باشند. مهم‌ترین زیرعامل ها با نظر گروه کانونی، ضعف در تحقیق و توسعه، محدودیت های بین المللی، بوروکراسی های پیچیده و زمان بر در دریافت حمایت ها، ضعف تعامل سازنده میان بازیگران، تسلط برخی نهادها و واحدها بر زنجیره فولاد به‌منظور ارائه پیشنهادها انتخاب شدند. از مهم‌ترین پیشنهادهای مطرح شده به منظور غلبه بر عوامل موثر بر شکست فرارسی در این صنعت، می‌توان به سرمایه‌گذاری بر روی فناوری‌های پایدار با قیمت گذاری مناسب بر انرژی، تامین و هماهنگ سازی و مدیریت منابع به منظور حذف انحصارگری برخی نهادهای تامین کننده و ارتقای رابطه تامین کننده–تولیدکننده، ایجاد نهاد متولی و واسطه و ایجاد مراکز تربیت نیروی ماهر با دانش فناورانه و تزریق در بخش های مختلف صنعت و همچنین بهره گیری از ایرانیان تحصیل کرده در خارج اشاره کرد.

Factors Affecting Technological catch-up failure in Iran’s Steel Value Chain

This study aims to analyze the current technological status of the steel industry in Iran. It studies the factors affecting the failure of technological catchup in the steel value chain and provides appropriate policy solutions for the development of this industry. To attain this aim, the paper chose the qualitative methodological strategy. The data were collected through semistructured interviews with 21 experts in Iran’s steel industry and then, a qualitative content analysis method was applied to analyze the interviews. Then, the most important and effective factors were determined by mobilizing a focus group consisting of 5 Iranian steel experts. The findings show that the most important barriers to successful catching up, divided at three levels of national, sectoral, and enterprise analysis. The most important factors, according to the focus group, are weakness in research and development, international constraints, complex and timeconsuming bureaucracies in receiving support, the weak constructive interaction between actors and finally, the dominance of some unauthorized institutions in the steel value chain.Finally, the focus group recommended some policy solutions of which the most important ones include 1. To invest in the development of sustainable technologies with appropriate pricing on energy, 2. To supply, coordinate, and manage the resource to eliminate the monopoly of some suppliers and to improve the supply relationship and promotion of supplierproducer, 3. To establish intermediary institutions and the centers to train skilled workers with technological knowledge and injection into various sectors of industry, and 4. To use of Iranians educated abroad in related fields and specialties.