اثر سرریز دانش و کیفیت نهادی بر رشد نوآوری در کشورهای منتخب سازمان همکاری اسلامی

مدل‌های رشد درون‌زا بعد از رومر (1990) بر نوآوری به‌عنوان مهم‌ترین عامل موثر بر رشد اقتصادی تاکید داشته‌اند. به همین علت گزارش رقابت‌پذیری جهانی نیز هرساله کشورها را بر مبنای میزان گسترش نوآوری در آن‌ها در درجات مختلف توسعه‌یافتگی رتبه‌بندی می‌کند. ازآنجاکه عوامل موثر بر نوآوری را می‌توان به‌طورکلی به دودسته عوامل داخلی و خارجی دسته‌بندی کرد، لذا در مطالعه پیش‌روی تلاش شده است میزان اثرگذاری عوامل خارجی بر رشد نوآوری داخلی موردبررسی قرار گیرد. ازاین‌روی، دو کانال اثرگذاری سرریز نوآوری خارجی بر نوآوری داخلی شناسایی‌شده‌اند که عبارت‌اند از سرریز از کانال واردات کالاهای واسطه‌ای و سرمایه‌ای و سرریز از کانال سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی. سپس به‌منظور بررسی میزان اثرگذاری هریک از موارد نام‌برده 29 کشور عضو سازمان همکاری اسلامی (oic) طی دوره 2011 تا 2016 انتخاب‌شده‌اند. نتایج حاکی از آن است که اثر سرریز نوآوری از کانال واردات کالاهای واسطه‌ای و سرمایه‌ای بر رشد نوآوری داخلی مثبت و معنادار بوده درصورتی‌که اثر سرریز از کانال سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی منفی و معنادار برآورد شده است. از سوی دیگر، نتایج نشان می‌دهند که بهبود کیفیت نهادی در دوره موردبررسی توانسته است میزان اثرگذاری سرریز نوآوری خارجی از هر دو کانال بر رشد نوآوری داخلی را بهبود بخشد.