توسعه پایدار و حق بر محیط زیست سالم: ‏ چشم انداز نسل های آینده

توسعه پایدار، مفهومی منبعث از تحمیل الزامات زیست محیطی بر فرایند توسعه اقتصادی و اجتماعی است که نخستین بار در گزارش براونلند (1987) تصریح و تعریف شد و سپس در بیانیه ریو (1992) به مثابه یکی از اصول پایه ای بهره برداری از محیط زیست و حفاظت از آن، شناسائی گردید. حق بر محیط زیست سالم نیز به معنای برخورداری انسان ها از محیط زیستی پاک است که در آن به رشد و تعالی برسند، در این راستا این پرسش مطرح است که چگونه می توان میان این دو مقوله ارتباط منطقی برقرار کرد که در عین رعایت حق توسعه نسل حاضر، حق بر محیط زیست سالم نسل حاضر و آینده نیز رعایت گردد. از آنجایی که این حق، هسته توسعه پایدار را تشکیل می‌دهد؛ توسعه اقتصادی و اجتماعی را در صورتی قابل قبول می نماید که شرایط محیط زیستی لازم برای ادامه حیات نسل حاضر و نسل های آینده را با چالش روبرو نسازند. از این رو، چنین به نظر می رسد که توسعه پایدار و حق بر محیط زیست سالم مسیر و هدفی واحد دنبال می کنند و آن شکل گیری مجرایی برای برخورداری نسل حاضر از توسعه اقتصادی و اجتماعی با رعایت منافع نسل های آینده و حفاظت از محیط زیست بوده، اما همزمانی این دو ممکن است سبب چالش های اجرایی گردد و عملا با ترجیح این مفهوم، موجب تضعیف حق بشریت ( نسل های حاضر و آینده ) در برخورداری از محیط زیست سالم و متوازن گردد که راه برون رفت از آن، توجه به مفهوم انصاف بین نسلی و استفاده از اقتصاد سبز است.

Sustainable Development and Right to a Healthy Environment: Contradiction or Companionship

.Sustainable development is an emanated concept through imposing environmental requirements on economic and social development process which first has been defined and specified in Brown Land Records (1987) and then recognized in RIO Declaration (1992) as one of basic principles to regulate exploitation of environment and its protection that has been accepted and pursued in treatments and also national law resources of nations heretofore. The core of this concept consists of exploitation right to a healthy environment; because it makes acceptable the social and economic development to not encounter the required environmental conditions with challenges for continuation of present and future generations' life. Therefore, it seems that sustainable development not only is company with having right to a healthy environment but also is a channel for exploiting this right and its deepening on one of the basic process of threatening of environment protection economic and social development has been completed. Definitely, this general and relative concept gives an authority to nations to purse their sustainable development based on their technical and financial abilities and exploit through international aids that have been inserted in environmental treatise and arrangement. This relativity may form a contradicted process with the core of sustainable development and practically, it may distort and weaken the mentioned right