دیپلماسی هسته ای جمهوری اسلامی ایران و نظارت پذیری شورای امنیت
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
افتخار جهرمی گودرز ,حاجیانی علی
|
|
منبع
|
سياست جهاني - 1395 - دوره : 5 - شماره : 3 - صفحه:161 -183
|
|
چکیده
|
نظارت پذیری شورای امنیت سازمان ملل متحد ،از موضوعات مورد مجادله و همواره مطرح در حقوق بین الملل بوده و می باشد. در این خصوص ، گروهی از اندیشمندان ، با تمسک به موازین حقوقی وفرا حقوقی ، معتقدند که در یک نظام قانونمند جهانی موسوم به سازمان ملل متحد ، هر رکن و مقامی ولو شورای امنیت، بایستی در مقابل عملکردش ، پاسخگو باشد . در این مقاله ضمن احصاء موازین حقوق بین الملل در خصوص محدود نمودن صلاحیت شورای امنیت ، نظارت پذیری نهاد بین المللی مذکور را به استناد دیپلماسی با تکیه به دیپلماسی هسته ای دولت جمهوری اسلامی ایران تبیین کرده و توافق هسته ای و برجام را بعنوان شیوه و راهکار مناسب حقوق بین الملل در عصر حاضر ، جهت به چالش کشیدن تصمیمات و عملکرد شورای امنیت ، تعرفه و دستاوردهای آن تبیین شده است.
|
|
کلیدواژه
|
شورای امنیت، نظارت پذیری، دیپلماسی هسته ای، توافق جامع هسته ای
|
|
آدرس
|
دانشگاه شهید بهشتی, دانشکده حقوق, ایران, دانشگاه شهید بهشتی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
hajiani_a@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|