موقعیت و جایگاه سیاسی ولایت بهبهان و کهگیلویه از سقوط زندیه تا آغاز عصر ناصری

بیگلربیگی کهگیلویه و بهبهان در عصر صفوی از موقعیت و جایگاه سیاسی  اجتماعی بالایی برخوردار بود. البته این جایگاه، پس از سقوط صفویه و نابسامانی کشور در دوره‌های افشاریه و زندیه، متزلزل شد؛ بنابراین، به دنبال درگیری و تقابل مدعیان زند و قاجار، منطقه مذکور سیاست تمایل و جانبداری قاجارها را پیشه کرد. با این حال، حدود دو دهه بعد از روی کار آمدن قاجار و شیوه رفتار و عملکرد آنها، ولایت مزبور به‌تدریج از ثبات و امنیت دور شد و شورش‌هایی علیه حکمرانان جدید صورت گرفت. بیشتر این شورش‌ها، به دلیل تحصیل مالیات و جبایت آن بود. با وجودی که ولایت مذکور بافت ایلی و عشیره‌ای داشت و اتحاد آنان می‌توانست موجب دردسر حاکمان قاجاری شود؛ تصمیم‌گیران حکومت قاجار، با سیاست هوشمندانه  و دیپلماسی درست  موفق به اداره طولانی مدت منطقه گشتند. این مقاله، با رویکردی توصیفی  تحلیلی، موقعیت و جایگاه سیاسی ولایت بهبهان و کهگیلویه را در ارتباط با حکومت قاجار مورد مداقه قرار داده است. یافته‌ها نشان می‌دهد، حاکمان قاجار در اعمال سیاست‌های خویش، موفق بودند و این روند را تا پایان حفظ و تداوم بخشیدند.