حذف پارانیتروفنل از آب توسط پلیمرهای بر پایه سیکلودکسترین

تاکنون روش های زیادی برای حذف پارانیتروفنل(pnp)  از آب به‌ عنوان یکی از آلاینده‌های آلی و از ترکیبات نیتروآروماتیک به کار رفته است. در پژوهش حاضر، حذف این آلاینده توسط جذب سطحی و با سنتز جاذب‌ها برپایه سیکلودکسترین مورد بررسی قرار گرفت. از این رو، ابتدا پلیمر بتاسیکلودکسترین نامحلول در آب به روشی سبز توسط سیتریک اسید به‌عنوان عامل اتصال‌دهنده عرضی، با راندمان 81.25 درصد و نرخ تورم 166.7 به دست آمد و پس از مشخصه یابی های ساختاری، در آزمایش های جذب مورداستفاده قرار گرفت. درادامه باتوجه به ظرفیت جذب به‌دست‌آمده برای پلیمر موردنظر، از برخی پایه ها ازجمله خاک اره و آلومینا به‌منظور افزایش سطح تماس استفاده شد و بعد از نشاندن سیکلودکسترین بر روی این پایه ها، اثر پارامترهای مختلف (ازجمله زمان تماس، ph، غلظت اولیه پارانیتروفنل، دما و مقدار جاذب)  بر روی ظرفیت جذب آن ها بررسی شد. همچنین معادلات سینتیکی و ایزوترم های جذب مورد تحلیل قرار گرفتند و مشخص شد که برای جاذب های سنتز شده، سینتیک جذب از مدل شبه درجه دوم پیروی می کند و داده های تعادلی با مدل فرندلیچ سازگاری بیشتری دارند. مقادیر qmax برای جاذب های بتاسیکلودکسترین-سیتریک، بتاسیکلودکسترین-خاک اره و بتاسیکلودکسترین-آلومینا به‌ترتیب 40.98، 43.29 و 38.46 میلی‌گرم بر گرم به دست آمد. همچنین ترمودینامیک جذب نیز بررسی و تغییرات آنتالپی، انتروپی و انرژی آزاد گیبس استاندارد برای هر سه مدل جاذب محاسبه شد.

removal of paranitrophenol from water by cyclodextrin based polymers

to date, a number of methods have been employed to remove paranitrophenol (pnp) as one of the organic pollutants and nitroaromatic compounds from water. in the present study, the pnp removal process was investigated using surface adsorption and synthesizing cyclodextrin-based adsorbents. to this end, beta-cyclodextrin polymer insoluble in water was first obtained in a green way using citric acid as a cross-linking agent with the efficiency of 81.25% at the swelling rate of 166.7 and after structural characterization, it was used in the adsorption experiments. to expand the contact surface area, some bases such as sawdust and alumina were used as the cyclodextrin supports, and the effect of different parameters on their adsorption capacity such as the contact time, ph, pnp initial concentration, temperature, and adsorbent dosage were studied. the experimental data were then fitted to the kinetics models and adsorption isotherms. it was found that for the synthesized adsorbents, the adsorption kinetics followed the pseudo-second-order equation, and the equilibrium data were more consistent with the freundlich model. the qmax values ​​for β-cyclodextrin-citric acid, β-cyclodextrin-sawdust, and β-cyclodextrin-alumina adsorbents were obtained as 40.98 mg/g, 43.29 mg/g, and 38.46 mg/g, respectively. finally, the adsorption thermodynamic was investigated and the standard enthalpy, entropy, and gibbs free energy changes were calculated.