اثر باکتری‌های افزاینده رشد و قارچ میکوریزا بر رشد و عمکرد گندم در شرایط دیم

به منظور بررسی رشد و عمکرد گندم در شرایط دیم، آزمایشی مزرعه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام در سال زراعی 93-1392 اجرا شد. تیمار های آزمایشی شامل عامل رقم گندم در دو سطح (کراس سبلان و ساجی) و عامل منابع کودی در هشت سطح شامل: 1 عدم مصرف کود شیمیایی فسفر، 2 100 درصد کود شیمیایی فسفر، 3 باکتری سودوموناس پوتیدا (سویه 168)، 4 قارچ فانیلی فورمیس موسه، 5 باکتری سودوموناس پوتیدا+قارچ فانیلی فورمیس موسه، 6 باکتری سودوموناس پوتید+قارچ فانیلی فورمیس موسه+50 درصد کود شیمیایی فسفر، 7 باکتری سودوموناس پوتیدا+50 درصد کود شیمیایی فسفر و 8 قارچ فانیلی فورمیس موسه+50 درصد کود شیمیایی فسفر بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که اثر رقم و منابع کودی بر وزن خشک سنبله، وزن خشک ساقه، میزان کلروفیل a و b، وزن خشک ریشه، مجموع طول ریشه، نیتروژن، فسفر، پتاسیم، طول دوره پرشدن دانه، سرعت پر شدن دانه، انتقال مجدد ماده خشک و میزان فتوسنتز جاری معنی دار بود. رقم ساجی دارای بیشترین سرعت پر شدن دانه، انتقال ماده خشک از ساقه، سنبله و فتوسنتز جاری بود. کود زیستی در شرایط دیم دارای اثر مثبت و معنی داری بر طول پرشدن دانه، سرعت پر شدن دانه، انتقال مجدد ماده خشک و میزان فتوسنتز جاری داشت، به طوری که در بین تیمار های منابع کودی، قارچ فانیلی فورمیس موسه+50 درصد کود شیمیایی فسفر بیشترین طول دوره پرشدن دانه، سرعت پر شدن دانه، انتقال مجدد ماده خشک، میزان فتوسنتز جاری، میزان کلروفیل a و b، وزن خشک ریشه، مجموع طول ریشه و نیتروژن برگ را دار بود. نتایج این تحقیق نشان داد که در شرایط کشت گندم دیم در ایلام که گیاه با تنش های آخر فصلی (خشکی و دما) مواجه می گردد، بنایراین گندم دیم رقم ساجی و قارچ  فانیلی فورمیس موسه+50 درصد کود شیمیایی فسفر به دلیل بالا بودن میزان کلروفیل، عناصر غذایی، سرعت و طول دوره پر شدن دانه و فتوسنتز جاری که سبب افزایش عملکرد دانه می گردند را می توان پیشنهاد نمود.