تاثیر کاربرد همزمان باکتری سودوموناس فلوروسنس و کودهای فسفاتی بر عملکرد و جذب فسفر و عناصر کم مصرف در کلزا

باکتری های محرک رشد گیاه (pgpr) می توانند رشد و عملکرد گیاهان زراعی را با افزایش فراهمی و جذب عناصرغذایی به ویژه فسفر بهبود بخشند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کاربرد همزمان باکتری سودوموناس فلوروسنس و کودهای فسفاتی بر عملکرد و جذب عناصرغذایی در دانه کلزا بود. آزمایش به صورت گلخانه ای و در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تیمارها شامل شاهد بدون تلقیح، تلقیح با باکتری سودوموناس فلوروسنس (pgpr)، سوپرفسفات ساده، سوپرفسفات تریپل، فسفات آمونیوم، خاک فسفات، سوپرفسفات ساده+ pgpr، سوپرفسفات تریپل+ pgpr، فسفات-آمونیوم+ pgpr و خاک فسفات+ pgpr بود. نتایج نشان داد که تلقیح با باکتری سودوموناس فلوروسنس عملکرد دانه و کاه کلزا را به ترتیب 80/29 و 56/30 درصد نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری (p < 0.05) افزایش داد. کاربرد همزمان pgpr با کودهای فسفاتی تاثیر بیشتری در افزایش عملکرد دانه و کاه کلزا نشان داد. بیشترین عملکرد دانه و کاه به ترتیب برابر 22/10 و 99/29 گرم در گلدان بود که از تیمار سوپرفسفات تریپل+ pgpr بدست آمد و اختلاف معنی داری (p < 0.05) با سایر تیمارها داشت. همچنین کاربرد pgpr موجب افزایش جذب فسفر، آهن، روی و منگنز نسبت به شاهد بدون تلقیح شد. بیشترین مقدار جذب فسفر، آهن، روی، منگنز و مس در دانه کلزا به ترتیب برابر با 97/63، 76/0، 34/0، 43/0 و 03/0 میلی گرم در گلدان بود که به غیر از جذب آهن بقیه به تیمار سوپرفسفات تریپل+ pgpr تعلق داشت. بین تیمارهای سوپرفسفات تریپل+ pgpr و فسفات آمونیوم+ pgpr در جذب فسفر، آهن، روی، منگنز و مس اختلاف معنی داری (p < 0.05) مشاهده نشد. به طور کلی کاربرد همزمان باکتری سودوموناس فلوروسنس و کودهای فسفاتی تاثیر مثبت و معنی داری بر عملکرد و جذب عناصرغذایی در کلزا داشت. با توجه به نتایج حاصل شده، کاربرد pgpr همراه با کودهای فسفاتی می تواند فراهمی و کارایی آن ها را افزایش دهد.