جدا سازی، شناسایی و بررسی جمعیت گونه های Azospirillum sp.در خاک های اطراف تهران و ارزیابی اثرات محرک رشدی آنها بر گیاه گوجه فرنگی در شرایط گلخانه

سال هاست که باکتری های جنس آزوسپیریلوم به عنوان محرک رشدگیاهان معرفی شده اند. تولید فیتوهورمون ها، به ویژه اکسین، به عنوان یکی ازمهمترین عوامل افزایش عملکرد در گیاهان تلقیح شده شناخته شده است. برهمین اساس به منظور بررسی تاثیر مایه تلقیح آزوسپیریلوم بر ویژگی های گیاه گوجه فرنگی سه گونه از باکتری جنس آزوسپیریلوم از خاک های اطراف تهران جداسازی، شناسایی و خالص سازی شدند. سپس آزمایشی در شرایط گلخانه اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل تلقیح بذر های گوجه فرنگی با سه گونه باکتری آزوسپیریلوم از خاک مناطق مختلف و عدم تلقیح باکتریایی به عنوان تیمار شاهد بودند. ویژگی های مورد اندازه گیری: طول ساقه- طول ریشه- وزن تر شاخ و برگ- وزن تر ریشه، حجم ریشه- وزن خشک شاخ و برگ-وزن خشک ریشه بودند. نتایج بدست آمده از تجزیه واریانس داده های رشد مشخص نمود که تلقیح بذرهای گوجه فرنگی با باکتری آزوسپیریلوم بر تمامی صفات، غیر از صفت طول ریشه اثر مثبت معنی دار داشته است، یعنی تیمارهای کاربرد باکتری نسبت به شاهد برتری داشتند. افزایش حجم و وزن خشک ریشه در مقایسه با تیمار شاهد، دلالت بر بالارفتن سطح جذب موادغذایی، در گیاهان تلقیح شده دارد. اثر تیمار باکتری بر صفت وزن تر ریشه در سطح 5% و در بقیه صفات در سطح 1% معنی دار گردید. هم چنین جدول ضرایب همبستگی، همبستگی مثبت و معنی دار در سطح 1% را برای صفت طول ساقه با وزن تر و خشک شاخ و برگ نشان داد. در بخش آزمون عناصر، تیمار باکتریایی اثر معنی داری بر جذب عناصر نیتروژن، فسفر، آهن، منگنز و روی بر جای گذاشت. افزایش شاخص های رشد و جذب عناصر در مقایسه با تیمار شاهد، یکی از دلایل افزایش عملکرد در گیاهان تلقیح شده در نظر گرفته می شود، و در مجموع نتایج گلخانه ای این پژوهش نشان داد که باکتری های آزوسپیریلوم برای گیاه گوجه سودمندی نسبتاً مناسبی داشته اند.