بررسی پتانسیل کاربرد نانو ذره نانوپروسیل-1((lus-1 به عنوان حامل باکتری حل کننده فسفات در فرایند تولید زادمایه نانوبیولوژیک

هدف پژوهش حاضر بررسی توانایی ماندگاری باکتری سودوموناس فلورسنس به عنوان یکی از باکتری های حل کننده فسفات بر روی نانوپروسیل-1(lus-1، نانوذرات سیلیسی) به عنوان حامل باکتری در تولید زادمایه نانوبیولوژیک بود. تیمارهای حامل مورد بررسی شامل: نانوپروسیل-1، ورمی کمپوست، بنتونیت، خاک فسفات، و فرمولاسیون های متفاوت از این مواد بود. بعد از تلقیح مواد حامل با باکتری سودوموناس فلورسنس زادمایه ها ابتدا به مدت 15 روز در انکوباسیون (دمای 28 درجه سانتیگراد) و سپس در دمای 4 درجه سانتیگراد به مدت 180 روز نگهداری شدند. جمعیت باکتری ها به روش کشت مستقیم در پلیت بر حسب cfu g -1 در زمان های 0، 15، 30، 60، 90 ، 120 ،150 و 180 روز شمارش شد. نتایج پس از 15 روز انکوباسیون نشان دهنده کاهش تعداد باکتری به جز تیمار حامل ورمی کمپوست بود. به طوری که کمترین جمعیت را تیمار نانوپروسیل-1 به تنهایی و تیمار ترکیبی (نانوپروسیل-1+ بنتونیت+ خاک فسفات) با جمعیت صفر و بیشترین جمعیت را تیمار ورمی کمپوست با جمعیت 107×77/7 دارا بودند. در پایان دوره نگهداری، جمعیت تیمارهای ترکیبی حاوی نانوذره lus-1 (نانوپروسیل-1+ ورمی کمپوست+ بنتونیت و نانوپروسیل-1+ ورمی-کمپوست+ بنتونیت+ خاک فسفات) نسبت به ورمی کمپوست با جمعیت (107×42/2) نسبتاً فزونی یافته و به ترتیب با 107×45/6 و 107×19/4 بیشترین جمعیت را دارا بودند. نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده از نانوپروسیل-1 به تنهایی احتمالاً بدلیل ph و قابلیت هدایت الکتریکی بالا و موارد ناشناخته دیگر برای کاربرد به عنوان حامل باکتری مناسب نیست، ولی استفاده از این حامل به صورت مخلوط با حامل های دیگر به دلیل اثر تعدیل کنندگی سایر مواد، به عنوان حامل باکتری می تواند پیشرفتی نو در تولید زادمایه های نانو بیولوژیک باشد.