پیامدآتش‌سوزی و کاربری‌های جنگل و چراگاه بر فراوانی مزوفون خاک در شهرستان بدره استان ایلام

آتش سوزی یکی از عوامل بسیار مهم تخریب جنگل ها و مراتع می باشد. در اکوسیستم های جنگلی و مرتعی از مزوفون های خاک به عنوان یک شاخص زیستی در برابر تغیرات زیست محیطی و مدیریتی استفاده می کنند. هدف از این تحقیق، بررسی پیامد آتش سوزی و کاربری های جنگل و چراگاه بر فراوانی مزوفون بندپایان خاکزی در شهرستان بدره از استان ایلام بود. بدین منظور، نمونه برداری های خاک از دو لایه رویی (5-0 سانتی متری) و زیری (20-5 سانتی متری) در دو کاربری در دو حالت با رخداد آتش سوزی و بدون رخداد آتش سوزی (شاهد) در سال 1394 انجام گرفت. در هر کاربری سه پلات (50 ×50) و از هر پلات پنج نقطه به طور تصادفی از دو عمق سطحی و تحتانی (تعداد کل نمونه ها 60 نمونه) برداشته شد. تعداد 3360 نمونه از انواع مختلف از شاخه بند پایان خاک در هر دو کاربری جنگل و چراگاه بررسی شد، که در کاربری چراگاه نسوخته (شاهد) نزدیک 30.67 درصد و بیشترین فراوانی جانوران خاکزی را داشت. منطقه سوخته شده همین کاربری 14.35 درصد و کمترین فراوانی مزوفون خاک را داشت و همچنین فراوانی کنه ها در برابر حشرات در جنگل بیشتر از چراگاه بود. بر اساس نتایج، آتش سوزی و عمق خاک بر فراوانی راسته های پادمان (collembola)، کنه های میان استیگما (mesostigmata)، اُریباتیدا (oribatida) و سوسک های شکارگر خانواده استافیلینیده (staphylinidae) اثر معنی داری (0.01>α) داشت. کاربری جنگل و مرتع بر فراوانی کنه های میان استیگما معنی دار نشد، در حالی که این عامل تاثیر معنی داری در سطح یک درصد بر فراوانی سایر مزوفون های خاک نشان داد. به طور کلی پیامد آتش سوزی در کاربری های گوناگون بر جمعیت مزوفون خاک تاثیر منفی بر جای گذاشت