اثرات قارچ میکوریزی، باکتری‌های محرک رشد و کود دامی بر عملکرد و برخی ویژگی‌های رشد گل محمدی (rosa demascena) در منطقه لایزنگان استان فارس

استفاده از گل محمدی در صنایع بهداشتی و دارویی، این محصول را به لحاظ اقتصادی به کالایی با ارزش تبدیل کرده است. به منظور بررسی اثرات قارچ های میکوریزی، باکتری های محرک رشد و کود حیوانی بر عملکرد و ویژگی های رشد گل محمدی، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1393 در منطقه لایزنگان داراب به اجراء در آمد. عامل اول کود دامی در دو سطح: ا شاهد (بدون استفاده از کود دامی) 2 دو کیلوگرم کود دامی به ازای هر بوته، عامل دوم استفاده از مایه تلقیح قارچ میکوریزی در دو سطح : 1 شاهد (بدون استفاده از قارچ میکوریزی) 2 استفاده از مخلوط سه گونه قارچ میکوریز آربسکولار و عامل سوم در چهار سطح شامل استفاده از سه سویه باکتری محرک رشد گیاه و یک تیمار بعنوان شاهد بود. نتایج نشان داد که اثرات هر سه عامل بر ویژگی های رشد و کلنی سازی ریشه در سطح یک درصد معنی دار بود. استفاده از باکتری pseudomonas fluorescens اختلاف معنی داری نسبت به عدم تلقیح با باکتری در همه ویژگی های اندازه گیری شده داشت. برهمکنش هر سه عامل، بالاترین تاثیر معنی دار را بر صفات وزن تر گل، وزن خشک گل، ارتفاع بوته، عرض بوته، تعداد گل در بوته و کلنی سازی ریشه داشت و به ترتیب افزایشی به میزان 91، 78.3، 57.3، 34.1، 77.2 و 32.7 درصد در پاسخ‏های یاد شده نسبت به شاهد ایجاد کرد. در مجموع چنین نتیجه گیری شد که استفاده توام از عوامل مذکور در بهبود صفات اندازه گیری شده تاثیر مثبت بیشتری داشته است.