تاثیر نوزمین ساخت بر تحول لندفرم‌های دامنه‌های جنوب‌غرب شیرکوه

مورفوتکتونیک از منظر زمین ساخت و نیروهای درونی با بررسی چشم اندازهای هر ناحیه، نقش مهمی در شناخت نحوه تکامل لندفرمها و تفسیر آنها دارد. هدف از این پژوهش بررسی شواهد ژیومورفیک گسل دهشیر می‌باشد. در این راستا شواهد تکتونیک فعال منطقه با تکنیک های مختلف دورسنجی، ژیومورفومتری، پیمایش ها، اندازه‌گیری ها و برداشت های میدانی شناسایی و ارتباط فرم و فرآیند مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است. نتایج کمی حاصل از بررسی‌های صورت گرفته بر روی تپه شاهدهای تراورتنی (با سن تقریبی 8/1 میلیون سال)، اشکال پلی ژنتیک، پرتگاه‌های گسلی و چاه‌های اکتشافی منطقه نشان می‌دهند که گسل دهشیر با جهش تجمعی 200 متری در طی کواترنر، نرخ لغزش تقریبی 11/0 میلی‌متر در هر سال را داشته است. در واقع این امر سبب افت سطح اساس شبکه‌های زهکشی دامنه‌های جنوبغرب شیرکوه از اوایل کواترنر تاکنون و در نتیجه تسریع فرسایش قهقرایی و کاوش سطوح تراورتنی و پیدایش تپه شاهدها و پیش تپه ها در این ناحیه شده است. همچنین دینامیک اخیر به همراه حرکت راستا لغز این گسل، موجب تغییر شکل شبکه زهکشی، توالی مخروط افکنه ها و ظهور چشمه های گسلی شده‌اند که همگی بیانگر فعالیت قابل توجه این گسل می‌باشند.