مدل‌سازی مکانی مناطق تغذیه آبخوان‌های کارستی با استفاده از مدل karstlop (مطالعه موردی: آبخوان کارستی خورین)

به علت ماهیت پیچیده مناطق کارستی، مبحث تغذیه در آبخوان‌های کارستی امری پیچیده بوده و تعریف تغذیه در شرایط مطلق امکان‌پذیر نیست. مناطق تغذیه، میزان و توزیع فضایی تغذیه در آبخوان‌های کارستی، بستگی به عواملی چون ژیومورفولوژی کارست و میزان توسعه آن، اقلیم، شیب، پوشش گیاهی، خاک و عوامل زمین‌شناسی دارد. آبخوان کارستی خورین در استان کرمانشاه، نقش مهمی در شکل‌گیری و استمرار حیات جوامع انسانی اطراف خود و اکوسیستم تالاب هشیلان دارد. هدف از پژوهش، مدل‌سازی مناطق تغذیه آبخوان خورین با استفاده از مدل karstlop می‌باشد. بررسی نقشه پهنه‌بندی آبخوان خورین نشان می‌دهد که 61% از مساحت آبخوان دارای میزان تغذیه بیش از 70% بوده و 88% از مساحت آبخوان، دارای تغذیه بیش از 50% می‌باشد. این امر حاکی از میزان نفوذپذیری بالای آبخوان خورین است. تطابق نقشه پهنه‌بندی نهایی با نقشه ژیومورفولوژی کارست سطحی آبخوان، حاکی از نقش اصلی ژیومورفولوژی کارست در توزیع مکانی مقادیر تغذیه در آبخوان خورین می‌باشد. مناطق با میزان تغذیه بیش از 70% منطبق بر نواحی توسعه‌یافته کارستی راس کوهستان می‌باشد. ضخامت کم خاک، پوشش گیاهی نسبتاً تنک، تکتونیزه بودن منطقه، رخنمون سازند کربناته بیستون از دیگر عوامل موثر در میزان تغذیه بالای کوه خورین می‌باشند. بالا بودن میزان تغذیه و توزیع مکانی مناطق تغذیه آبخوان نشان می‌دهد که آبخوان در برابر انتشار آلودگی آسیب‌پذیر بوده و نیازمند برنامه‌های حفاظتی و مدیریتی جهت آلودگی با مدنظر قرار دادن نقشه پهنه‌بندی تغذیه و نقشه ژیومورفولوژی کارست سطحی می‌باشد.