ارزیابی ژیوکانزرویشن با تاکید بر زمین گردشگری(مطالعه موردی : منطقه دماوند)

ژیوکانزرویشن را حفاظت از پدیده‌های زمین‌شناسی وژیومورفولوژیک می‌دانند و تلاش برای حفظ ژیودایورسیتی و میراث زمین‌شناختی تعریف کرده‌اند. در واقع ژیوکانزرویشن رویکردی برای مدیریت و حفاظت از سنگ‌ها، سایت‌های فسیل‌دار، لندفرم‌ها و خاک‌هاست. منطقه دماوند از جمله مناطقی است که دارای جاذبه‌ها و پتانسیل‌های زمین گردشگری منحصر به فردی در سطح کشور می‌باشد و در صورت حفاظت و مدیریت ژیومورفوسایت ها فرصتی برای توسعه پژوهش‌های علمی ،آموزش دانشجویان و عموم مردم و توسعه فعالیت‌های زمین گردشگری و ایجاد درآمد برای ساکنان محلی فراهم خواهد شد .هدف از این نوشتار ارزیابی ژیوکانزرویشن با مقایسه‌ی دو روش رینارد ومدل topsis از 16ژیومورفوسایت در منطقه دماوند است.شاخص‌های مورد استفاده در هر دو روش در این پژوهش شامل :ارزش‌های زیبایی،اکولوژیکی،اقتصادی ،علمی، زمین تاریخی، کمیابی،حفاظت ،شاخص بودن و فرهنگی می‌باشند. روش پژوهش کمی -کیفی بوده و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای - میدانی است. نتایج به دست آمده در هر دو روش همپوشانی 50 درصدی را نشان می‌دهد یعنی در هر دو روش آتشفشان دماوند و چشمه اعلا بیش‌ترین امتیاز و پوکه معدنی و سیرک یخچالی کمترین امتیاز را به جهت حفاظت و زمین گردشگری کسب نموده‌اند.